فرانتس کافکا: تفاوت میان نسخه‌ها

کافکا در بیشتر مدت زندگیش بی‌طرفی خود را در مورد ادیان رسمی حفظ کرد. با این حال و با این که هیچ‌وقت شخصیت‌های داستان‌هایش را یهودی تصویر نکرد، هرگز سعی نکرد ریشهٔ یهودی خود را پنهان کند. او از لحاظ فکری به مکتب [[یهودیان حسیدی|حَسیدی]] در یهودیت علاقه‌مند بود که برای تجارب روحانی و [[صوفی‌گری|صوفیانه]] ارزش زیادی قائل است. کافکا در ده سال پایانی عمرش حتی به زندگی در [[اسرائیل]] ابراز تمایل کرد. تناقضات اخلاقی و آیینی موجود در داستان‌های «داوری»، «آتش انداز»، «هنرمند گرسنگی» و «پزشک دهکده»، همه نشانه‌هایی از علاقهٔ کافکا به آموزه‌های [[خاخام]]ها و تناسب آن‌ها با قوانین و قضاوت در خود دارند. از طرف دیگر سبک وسواسی طنزآمیز راوی مجادله‌جوی «ژوزفین آوازه خوان»، سنت شعارگونهٔ موعظه‌های خاخام‌ها را نمایان می‌کند.<ref dir=ltr>Kafka (1996, xiv–xv).</ref>

 

 

داستان نوشته‌های گمشده کافکا به‌طور گسترده در مطبوعات و رسانه‌ها منعکس شده و به دنبال آن [[آرشیو ادبی آلمان]] در [[مارباخ]] که صاحب مجموعه‌ای از نامه‌های کافکاست خواستار انتقال این اسناد از [[اسرائیل]] به [[آلمان]] شده‌است، اما [[آرشیو دولتی اسرائیل]] گفته که هیچ سند مهمی که مربوط به [[تاریخ مردم یهود]] باشد از اسرائیل خارج نخواهد شد.<ref name="autogenerated1" />