زبان [[گوتی]] و [[لولوبی]] و [[کاسیان]] و مانبی و مهرانی از جمله زبانهای با ریشه کاسپی است. زبان [[عیلام]] یا [[ایلام (تمدن)]] مطابقه نظریه [[ایگور میخایلوویچ دیاکونوف|ایگور میخائیلوویچ دیاکونوف]] در صفحه ۶۱ کتاب [[تاریخ ماد]] با توجه به حفاری ۳۰۰۰ سال تا ۴۰۰ قبل از میلاد زبان مردم [[فارسان]] بود و در دوران [[هخامنشي]] زبان [[کتیبه]] و [[زبان کتابت]] آنان بود. متاسفانه همزمان [[آرامی]] ریشه ربان [[عربی]] هم [[زبان رسمی]] آنان بود، که در این مسیر هر دو زبان [[عیلامی]] و [[پارسی]] دچار [[تغییرات بنیادین]] شدند. زبان [[عیلامی]] با توجه به ارتباط فرهنگی فوق العاده با [[کاسیان]] جزو زبان [[کاسپی‌ها]] قرار می گیرد . این زبان جزو [[زبانهای هندواروپایی]] نیست.
بنابر پژوهش‌های دو زبان‌شناس برجسته به نام‌های «تاماز گامکرلیدزه» و «ویاچسلاو ایوانف»، زبان گوتی‌ها به گروه [[زبانهای هندواروپایی]] تعلق داشته و نزدیکی بسیاری به یکی از [[زبانهای ایرانی شرقی]] یعنی [[زبان تخاری]] داشته‌است.<ref>''Гамкрелидзе Т. В. , Иванов Вяч. Вс.'' Первые индоевропейцы на арене истории: прототохары в Передней Азии // Вестник древней истории. 1989. № 1.</ref>
[[والتر هنینگ]] دانشمند زبان‌شناس برجسته آمریکایی که پژوهش‌های بسیاری را در رابطه با گروه‌های [[زبان تخاری]] داشته‌است، نام گوتی را با نام «کوچا» یکی از شهرهای تخاری مقایسه کرد.<ref name="Henning">{{cite book
| first = W.B. | last = Henning | author-link = Walter Bruno Henning
| chapter = The first Indo-Europeans in history | pages = 216–230
| title = Society and History, Essays in Honour of Karl August Wittfogel
| editor-first = G.L. | editor-last = Ulmen
| location = The Hague | publisher = Mouton | year = 1978
| isbn = 978-90-279-7776-2
}}</ref> «کوچا» شهری در [[حوضه تاریم]] بوده که امروزه در [[سین کیانگ]] کنونی در شمال غرب چین واقع می‌باشد و در سده دوم پیش از میلاد مسکن قبایل [[هندواروپایی]] زبان [[یوئه چی]] (یا یوئه ژی) بوده‌است. امروزه در منطقه «حوضه تاریم» گروهی از مردمان [[ایرانی‌تبار]] موسوم به [[تاجیک‌های چین]] که گویشور [[زبانهای ایرانی شرقی]] چون [[زبان سریکالی]] و [[زبان وخی]] هستند و همچنین دسته‌هایی از ترکان [[اویغور]] زندگی می‌کنند.
