آمونسن در یک جلسهجلسه‌ای از {{پم|انجمن جغرافیای نروژ|Norwegian Geographical Society}} به تاریخ ۱۰ نوامبر ۱۹۰۸ برنامه‌های خودشبرنامه‌هایش را برملا ساخت. او می‌خواست به وسیلهٔ کشتیِ فِرام و با گُذر از [[دماغه هورن]] به سمتِ اقیانوسِ آرام برود،برود. ادامهٔ برنامه چنین بود که پس از تأمینِ سورسات در [[سان فرانسیسکو]] کشتی به مسیر شمالی ادامه می‌داد و از طریقِ تنگه برینگ به سمت {{پم|پوینت بارو|Point Barrow}} حرکت می‌کرد. از اینجاآن نقطه به بعد او یک دورهٔ حدوداً ۴ یا ۵ ساله را برای آغاز یک رانِش در میان یخ‌برف‌ها پیش‌بینی کرده بود،بود. علم و دانش می‌توانست شاهدِ یک کاوشگریِ پراهمیت در زمینهٔ جغرافیا به همراه مشاهداتِ مُستمر باشد،باشد. آمونسن امیدوار بود که کمک به اصلاح یا توضیح تعدادی از ابهامات موجود و حل نشده بنماید.{{sfn|Huntford (''The Last Place on Earth'')|1985|pp=۱۹۷–۲۰۰}} طرحِ پیش رورو، شور و شوق بسیاری دریافتبه همراه کردداشت. روز بعد؛ [[هاکون هفتم نروژ|هاکون هفتم]]، پادشاه نروژ، بهضمن وسیلهٔاعلان یک لیستفهرست کمک اشتراکمشترک و اهدای ۲۰۰۰۰ [[کرون نروژ|کرونی]] افتتاحِ پروژه را اعلام نمود. در ۶ فوریه ۱۹۰۹ [[استورتینگ (پارلمان نروژ)|پارلمان نروژ]] کمک مالیِ ۷۵۰۰۰ کرون برای تعمیر کشتی را تأیید کرد.{{sfn|Huntford (''The Last Place on Earth'')|1985|p=۲۰۵}} جمع‌آوری کمک‌های مردمی و امور مالی و به‌طور کلی مدیریت سفر به دستانِ برادر آمونسن موسوم به لئون سپرده شد و بر این اساس؛ برنامه به گونه‌ای تنظیم گردید که تیم جستجوگر می‌توانست در جنبه‌های علمی‌تر تمرکز بیشتری داشته باشد.{{sfn|Huntford (''The Last Place on Earth'')|1985|pp=۲۰۴–۰۶}}
در ماه مارس سال ۱۹۰۹ اعلام شد که شکلتون به عرضِ ۸۸ درجه و ۲۳ دقیقه جغرافیایی رسیده که در فاصلهٔ {{convert|97|nmi|km}} قطب شمال بود و تا قبل از اینکه بخواهد برگردد، آمونسن متوجه شد که تا شمال، تنها یک گامِ کوچک [[باقی مانده]].{{sfn|Amundsen | loc=Vol. I | pp=۳۶–۴۱}} او بدون قید و شرط به ستایش شکلتون پرداخت و این نکته راخطاب به او نوشت که اهمیتِ اقداماتش در شمالشمال، مشابه اهمیتِ اقداماتِ نانسن در جنوب بوده‌است.{{sfn|Riffenburgh|p=۳۰۰}} پس از این نزدیکیِ ناچیز (نسبت به نقطهٔ قطبی)، اسکات بلافاصله قصد خود را برای رهبریِ یک اعزامی اکتشافی (که بعدها [[گروه اعزامی ترا نووا]] نامیده شد) اعلام نمود،نمود. عنوانی که برای این پروژه برگزیده شد، اصطلاحاً؛ «گوشهٔ کوچک» نام داشت که مقصود از آن غنیمت برای [[امپراتوری بریتانیا]] بود.{{sfn|Barczewski|pp=۶۰–۶۲}}
