در ماه‌های قبل از عزیمت،عزیمت به دست آوردن بودجه و تامین منابع مالی برای سفر مشکل‌تر شد،شد به دلیل اینکه بهره و کمک عمومی محدود شده بود،بود. کمک مشترک همگانی از معاملاتطریق روزنامه فسخ شد و پارلمان درخواست برای تأمین ۲۵۰۰۰ کرون بیشتر را رد کرد،کرد. چنین به نظر می‌رسید که آمونسن مجبور است خانه (اشاره به کشتی است) خود را در حالتحالتی به شدت بدهکاری،مقروض، شناور نگه دارد،دارد. او در حالآن حاضرهنگام، برای جلوگیری از ورشکستگی مالی شخصی، به‌طور کامل وابسته به موفقیت این سفر اکتشافی بود.{{sfn|Huntford (''The Last Place on Earth'')|1985|pp=۲۴۴–۴۵}}
پس از گذشت یک ماه از سفر دریایی و گشت‌زنی در قسمت شمالی اقیانوس اطلس، کشتی فرام در اواخر ژولای برای تحویل گرفتن سگ‌ها و آماده‌سازی نهایی عزیمت به [[کریستیان‌ساند]] رسید.<ref>[[Fredriksholm Fortress#Roald Amundsen's Dog Farm|Roald Amundsen's Dog Farm]]</ref> همان زمان در کریستیان‌ساند، آمونسن پیشنهاد کمک پیتر دون پدرو کریستوفرسن که یک مهاجر و برادر وزیر نروژ در [[بوئنوس آیرس]] بود را دریافت نمود،نمود. کریستوفرسن مایل بود که سوخت و ملزومات دیگر را به کشتی فرام در [[مونته‌ویدئو]] یا بوینس آیرس منتقل نماید و این پیشنهادی بود که آمونسن با نهایت امتنان و سپاسگزاری پذیرفت.{{sfn|Huntford (''The Last Place on Earth'')|1985|p=۲۷۵}} اما درست قبل از اینکه فرام در تاریخ ۹ اوت آمادهٔ عزیمت گردد، آمونسن مقصد واقعی این سفر اکتشافی را با پریسترود و گرتسن که دو تن از افسران زیر دستش بودند در میان نهاد،نهاد. در فاصلهٔ ۴ هفته مانده تا [[فونچال]] در مادیرا، شک و تردید و دودلی در میان خدمه ایجاد گردید،گردید. آن‌ها وقتی سئوالاتی دربارهٔ آماده‌سازی سفر می‌نمودند با پاسخ‌های نامربوط و افسران گریزان از توضیح مواجه می‌گردیدند و همین موضوع دامنهٔ تردید آن‌ها را بیشتر می‌کرد،می‌کرد. این گفتهٔ شرح‌حال‌نویس آمونسن یعنی {{پم|رولند هنتفورد|Roland Huntford}}، مبنی بر ''سوءظن به اندازهٔ کافی در قبال روحیه کمترناکافی'' به خوبی بیانگر این موضوع است.{{sfn|Huntford (''The Last Place on Earth'')|1985|pp=۲۷۷–۷۸}}
فرام در تاریخ ۶ سپتامبر به فونچال رسید.{{sfn|Amundsen | loc=Vol. I | pp=۱۲۵–۳۱}} سه روز بعد آمونسن خدمه را از تغییر برنامه آگاه نمود،نمود او به آن‌هاو گفتافزود که می‌خواهد یک [[مسیر انحرافی]] به قطب جنوب از طریق مسیر قطب شمال ایجاد کند که هنوز هم مقصد نهایی وی بود اما نیاز بود که مدتی صبر کنند.{{sfn|Langner|p=۱۱۵}} پس از اینکه آمونسن طرح‌های از قبل تعیین شده‌اش را برملا ساخت، از تک‌تک افراد گروهشگروه جداگانه پرسش نمود که آیا مایل به رفتن هستهستند یا خیر وکه همگی پاسخ‌ها مثبت بود.{{sfn|Amundsen | loc=Vol. I | pp=۱۲۵–۳۱}} آمونسن نامهٔ به نسبت جامعی دربارهٔ شرح وقایع برایخطاب به نانسن نوشت،نوشت باو تأکید بر این نکتهنمود که ادعای کوک و پری برای او چگونه حکم ''ضربهٔ مهلک'' در راستای اجرای برنامه‌هایش می‌باشد،را داشته است. او احساس می‌کرد به ضرورتکه در چنینمقابل عمل انجام یافته‌ای قرار گرفته،گرفته است و درخواست بخشش و اظهار امیدواری نمود که در راستای رسیدن به دستاوردهایش هرگونه گناه و عواقبی را بر گردن بگیرد.<ref>From text of Amundsen's letter, quoted in {{harvnb|Huntford (''The Last Place on Earth'')|1985|pp=279–80}}.</ref>
