'''ابراهیم بن [[موسی کاظم]]''' لقب‌گرفته به '''جَـزّار''' (به‌معنای: خون‌ریز، قصاب) (؟ -۸۳۷م) (نسب: ابراهیم بن [[موسی کاظم|موسی]] بن [[جعفر صادق|جعفر]]، [[حسین بن علی|حسینی]] [[علی بن ابی‌طالب|علوی]] [[خاندان علی|طالبی]]) [[امیر (عنوان)|امیر]] [[خاندان علی|علوی]] [[حجاز]]ی در سدهٔ نهم میلادی/دوم و اوایل سوم هجری و فرماندار [[مکه]] از سوی [[مأمون]] بود. در مکه می‌زیست، هنگامی که انقلاب ابوالسرایا در عراق برپا شد، به هواخواهی آن به یمن رفت و برای ابن طباطبا به دعوت پرداخت. ابراهیم بر یمن چیره شد. به مکه نیز حمله برد و امیر آن از سوی مأمون، یزید بن حنظلهٔ مخزومی را کشت. سپس مأمون که برادر ابراهیم [[علی بن موسی رضا]] را به ولایت‌عهدی گماشت، ابراهیم را نیز امیر مکه گزاردکرد. ابراهیم همراه مردم در سال ۲۲۲ق حج گذاردگزارد. او جدِّ [[شریف رضی]] و [[شریف مرتضی]] است.<ref>{{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=زرکلی|نام=خیرالدین|پیوند نویسنده=خیرالدین زرکلی|مقاله=إبراهيم بن موسی|دانشنامه=[[الأعلام]]|جلد= ۱|سال= ۲۰۰۲ |ناشر=دارالعلم للملایین|مکان=بیروت|صفحه=۷۵|نشانی =https://archive.org/download/WAQ99019/alam1.pdf|تاریخ بازبینی=}}</ref>
