محمد تقی: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از مرگ مأمون در سال ۸۳۳، خلیفه بعدی، معتصم، که به جواد بدبین بود در سال ۸۳۵ او را به بغداد فرا خواند. جواد، پسرش هادی را با مادرش، سمانه، در مدینه تنها گذاشت و عازم بغداد شد. جایی که قبل از اینکه، به نوشته برخی مورخین توسط همسرش ام فضل مسموم شود، یک سال با او زندگی کرد.<ref name="Sharif al-Qarashi 2005 221">{{harvnb|Sharif al-Qarashi|2005|p=221}}</ref><ref name="Sharif al-Qarashi 2005 221"/>

 

در تمامی منابع از هادی و موسی مُبرقع به عنوان پسران امام نام برده شده است. در برخی کتب انساب از پسران دیگری هم یاد شده اما منابع کهن آنها را تایید نمی کنند. نامهای دختران امام گوناگون ذکر شده است. ابن صباغ از فاطمه و آمامه اسم برده است اما در دلائل الامامه اسامی آنها خدیجه، حکیمه و ام کلثوم ذکر شده است. فخر رازی اسامی بهجت و بریهه را هم به آن اضافه کرده می گوید از هیچ یک از دختران امام نسلی باقی نمانده است. گفته می شود مادر همگی این فرزندان سمانه می باشد و جواد از ام فضل صاحب فرزندی نشده است.<ref name=":0" />