محمد تقی: تفاوت میان نسخه‌ها

[نسخهٔ بررسی‌نشده][نسخهٔ بررسی‌نشده]
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۸۸:
این شبکه هر چند از زمان صادق وجود داشت اما از آن برای اخذ وجوه مالی استفاده می شد. نظام وکالت را در واقع کاظم بنیان گذاشت. رضا این تشکیلات را حفظ کرد اما در دوران جواد، به گفته جاسم حسین، شکل سیاسی_نظامی به خودش گرفت. جاسم حسین شورش مردم قم در سال 210 که به کشته شدن یحیی بن عمران، وکیل امام، انجامید، را با این فعالیت ها مرتبط می داند. به نوشته حسین، مامون که جواد را با این فعالیتهای مرتبط میدانست، او را به به بغداد فراخواند تا دخترش را به ازدواج او درآورد. با این وجود شورشها همچنان ادامه پیدا کرد. جعفربن داوود قمی که به مصر تبعید شده بود، موفق شد فرار کند و در قم به همراه یارانش لشکر مامون را شکست دهد. جعفر بعدها به دست خلیفه بعدی، معتصم، کشته شد، اما مرگ او تاثیر منفی بر قیامهای روبه رشد علویان نداشت. معتصم به ناچار برای کنترل اوضاع او را به بغداد فراخواند. فعالیتهای سیاسی وکلا اما همچنان به کار خودش ادامه می داد.<ref name=":0" />
 
==موقعیت علمی و روایی==
==آثار==
جواد با وجودیکه در خردسالی به امامت رسید و دوران امامتش کوتاه بود، در منابع شیعه و سنی بیش از دویست حدیث ازدر جوادمسائل ثبتفقهی، شدهتفسیری، کهاخلاقی باو توجهاعتقادی بهاز سناو کمباقی ومانده دوراناست کوتاهکه امامتش،نشان قابلاز توجهمقام میعلمی او باشددارد. همچنین از آنجاییکه شرایط سیاسی زمانه اجازه نمی داد جواد امامتش را آشکار کند، ارتباط شیعیان با او از طریق نامه نگاری صورت می گرفت. این نامه ها که اغلب نام و نشان کسی که امام به او نامه می نوشته را در خود دارد، بیشتر در جواب سوالات فقهی شیعیان نگاشته شده است.<ref name=":0" />
 
در «موسوعه الامام الجواد»، علاوه بر پدر و پسرش، نام شصت و سه تن از افرادی که جواد با آنها مکاتبه داشته، ذکر شده است. برخی از این مکاتبات در پاسخ به گروهی از شیعیان نگاشته شده و برخی مخاطب خاص دارد. مخاطب برخی هم ناشناس است. این کتاب همچنین حاوی احادیث فراوانی در تقریبا نیمی از ابواب فقهی است که بسیاری از آنها را جواد از پیامبر و ائمه ی پیش از خودش روایت کرده است.
===آثار===
در «موسوعه الامام الجواد»، علاوه بر پدر و پسرش، نام شصت و سه تن از افرادی که جواد با آنها مکاتبه داشته، ذکر شده است. برخی از این مکاتبات در پاسخ به گروهی از شیعیان نگاشته شده و برخی مخاطب خاص دارد. مخاطب برخی هم ناشناس است. این کتاب همچنین حاوی احادیث فراوانی در تقریبا نیمی از ابواب فقهی است که بسیاری از آنها را جواد از پیامبر و ائمه ی پیش از خودش روایت کرده است.
 
در دیگر کتب حدیث و ادب نیز احادیثی درباره ‌مسائل ‌اعتقادی‌، مواعظ اخلاقی و کلمات قصار از آن امام به جا مانده است.
کلمات حکمت آمیز او با مضامین اخلاقی در کتاب ابن حمدون با نام «التذکره الحمدونیه» به جا مانده است.