[[پرونده:Alto horno antiguo Sestao.jpg|چپ|250px|بندانگشتی|یک کوره بلند در سستائو اسپانیا. کوره اصلی در زیر [[تیرآهن|تیرآهن‌های]] میانی قرار دارد.]]کوره‌های بلند در [[چین]] از حدود سده پنجم پیش‌ازمیلادپیش‌از میلاد وجود داشته‌اند. در سده‌های میانه در اروپا نیز این‌گونه کوره‌ها ساخته‌شد و در سده ۱۵ از [[استان نامور]] در [[بلژیک]] به مناطق دیگر گسترش یافت. سوخت به‌کاررفته در این کوره‌ها [[زغال سنگ]] بود.<ref>Ebrey, Walthall, Palais (2006). East Asia: A Cultural, Social, and Political History. Boston: Houghton-Mifflin Company. P. 30.</ref> بزرگترین کوره بلند ایران به حجم ۲۰۰۰ متر مکعب و در [[شرکت سهامی ذوب‌آهن اصفهان|ذوب آهن اصفهان]] احداث شده‌است. کوره‌های بلند در دو نوع زنگدار و بدون زنگ ساخته می‌شوند. فناوری ساخت کوره بلندهای ایران سابقاً توسط [[اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی|شوروی سابق]] و اخیراً توسط شرکت [[پوسکو]] کره جنوبی وارد ایران شده‌است. کوره‌های روسی اساساً زنگدار و کوره‌های کره‌ای با فناوری جدیدتر و بدون زنگ ساخته می‌شوند. در کوره‌های بدون زنگ شارژ مواد توسط تجهیزی دوار صورت گرفته و باعث می‌شود مواد با نظم زیادی در کوره انباشته شود، لذا جریان هوای دم کوره به صورت یکنواخت در بین مواد نفوذ کرده و نهایتاً مصرف [[زغال کک|کُک]] کمتری به همراه خواهد داشت.
