عراق عجم: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عراق عجم''' نام تاریخی ناحیه‌ای در مرکز ایران است که از غرب به [[کوه‌های زاگرس]]، از شرق به کویر، و از شمال به [[کوه‌های البرز]] منتهی می‌شود. [[کرمانشاه]]، [[همدان]]، [[اصفهان]]، [[فریدن]]، [[ری]]، [[قزوین]] و [[کاشان]]، [[قم]]، [[تفرش]] از شهرهای عمدهٔ این ناحیه بوده‌اند و [[سبک عراقی]] در شعر [[فارسی]] منسوب به این ناحیه است. بر اساس کتاب اسناد نام [[خلیج فارس]] میراثی کهن و جاودان در مبحث [[نامهای سرزمین ایران]] آمده‌است که در دوره‌های تاریخی پیش از اسلام ایران مرکزی را ایراکستان می‌گفتند برخی نیز این منطقه را [[اراک]] نام‌گذاری کرده‌اند و آن را کوچک شده واژه ایران می‌دانستند به معنی ایران کوچک، جغرافی دانان و [[مسالک و ممالک]] نویسان مسلمان این کلمه را معرب نموده و بر اساس قواعد معرب‌سازی ک را به ق تبدیل و آن را اِراق و عراق ثبت کردندو دشت‌های منطقه غرب زاگرس را که منطبق با سرزمین صاف (فلات) عراق (به غیر از کردستان) را [[عراق عرب]] نام نهادند که منطبق با منطقه [[بابلیون]] دوره باستان است. اهمیت ملایر در دوران پیش از اسلام (ایران باستان) به قلعه‌ها و مراکز جمعیتی آن باز می‌گردد. هنگامی که آریایی‌ها از سرمای شمال روسیه (سیبری) به سرزمین ایران کوچ کردند، یکی از اقوام آن‌ها به نام ماد که قوی‌ترین قوم آریایی بود در ناحیه غربی ایران کنونی ساکن شدند و آغازگر تاریخ ایران باستان شدند. این قوم جنگاور و دامپرور بودند و سرزمین تازه را که سرسبز و گرم بود بهشت رویای خود یافتند. بعدها قوم ماد، کشور ماد یا ماه را در باختر ایران بنا کرد و نخستین تمدن‌های انسانی را تشکیل داد و کشور ماد یا ماه از ناحیه ای شامل اراک، ری، قم، اصفهان، ساوه، ملایر، نهاوند، همدان، کرمانشاه و پشت کوه لرستان کنونی تشکیل می‌شد که به این منطقه بعدها ایالت کوهستانی یا جبل و بعد از آن عراق عجم گفتند.<ref>[http://loghatnameh.com/dehkhodaworddetail-b74cadf482984106a78023a6254f956b-fa.html لغت‌نامه دهخدا] بازدید در ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۰</ref>