قرون وسطی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Mohamadr za (بحث | مشارکتها) با فرض حسن نیت ویرایش 2.187.169.124 (بحث) خنثی‌سازی شد: پیغمبر اسلام= محمد بن عبدالله. (توینکل) برچسب: خنثی‌سازی |
Mohamadr za (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۸۴:
در میان سده‌های ششم و هفتم، پادشاهی فرانک‌ها در شمال سرزمین گل شامل سه پادشاهی به نام‌های [[اوسترازیا]]، [[نوستریا]] و [[پادشاهی بورگوندی|بورگوندی]] میگردید، که همه‌ی آنان تحت فرمانروایی [[مروونژی‌ها|خاندان مروونژی]] قرار داشت که همگی آنان از جانشینان و وارثان تاج و تخت [[کلوویس یکم]] محسوب میگردیدند. سده‌ی هفتم دورانی آشفته از جنگ‌های میان [[اوسترازیا|اوسترازیایی]]<nowiki/>ها و [[نوستریا|نوستریایی]]<nowiki/>ها بود.<ref name="Bauer2462">Bauer ''History of the Medieval World'' pp. 246–253</ref> این نبردها باعث قدرت‌گیری پپن یکم (درگذشته‌ی ۶۴۰ م) و تبدیل شدن او به عنوان [[شهرداران کاخ‌ها|شهردار کاخ]] و خوانسالار بزرگ [[اوسترازیا]] گردید و قدرت او تا آنجا افزایش یافت که به قدرتمندترین نیروی پشت تاج‌وتخت اوسترازیا بدل شد. پس از او، فرزندانش در این جایگاه قرار گرفتند و برای مدت‌ها عنوان‌های نمایندگی پادشاه و مشاوران او را در اختیار داشتند. یکی از نوادگان او، [[شارل مارتل]] (درگذشته‌ی ۷۴۱) توانست در سال ۷۳۱ سپاه مسلمانانی را که از [[پیرنه|رشته‌کوه پیرنه]] گذر کرده‌بودند را در [[نبرد تور]] درهم بکوبد.<ref name="Bauer347">Bauer ''History of the Medieval World'' pp. 347–349</ref>{{efn-ua|Muslim armies had earlier [[Umayyad conquest of Hispania|conquered the Visigothic kingdom]] of Spain, after defeating the last Visigothic King [[Ruderic]] (d. 711 or 712) at the [[Battle of Guadalete]] in 711, finishing the conquest by 719.<ref name=Bauer344>Bauer ''History of the Medieval World'' p. 344</ref>}} بریتانیای کبیر به ایالت‌های کوچکی تقسیم شده‌بود که بیشتر آن‌ها زیر فرمانروایی پادشاهی‌های [[پادشاهی نورثامبریا|نورثامبریا]]، [[مرسیا]]، [[وسکس]] و [[:en:East_Anglia|East Anglia]] قرار داشتند. اینان همگی از نسل فرزندان مهاجمان انگلوساکسون به شمار می‌آمدند اما همچنان پادشاهی‌های کوچکتری که امروزه ولز و اسکاتلند نامیده میشوند در کنترل [[بریتون‌های سلتی|بریتون‌های]] محلی و [[پیکت|پیکت‌ها]] باقی ماندند.<ref name="Wickham158">Wickham ''Inheritance of Rome'' pp. 158–159</ref> ایرلند نیز به واحدهای سیاسی بسیار کوچکتری تکه‌تکه شده‌بود که اغلب به عنوان پادشاهی‌های قبایلی شناخته شده‌اند و به وسیله‌ی پادشاهان اداره میگردیدند. تخمین زده میشود که در حدود ۱۵۰ پادشاه با درجه اهمیت‌ها و میزان قدرت‌های مختلفی در ایرلند حکومت میکردند.<ref name="Wickham164">Wickham ''Inheritance of Rome'' pp. 164–165</ref>
خاندان کارولنژی که به عنوان وارثان [[شارل مارتل]] شناخته مشدند توانستند در سال ۷۵۳ و در جریان کودتایی به رهبری [[پپن کهتر]] (فرمانروا در ۷۵۲-۷۶۸ م)، پادشاهی‌های اوسترازیا و نوستریا را رسما به کنترل خود درآورند. در یک رویدادنامه هم‌دوره‌ی او، ادعا شده‌است که پپن اجازه و اختیار برای این کودتا را از طرف [[استفان دوم|پاپ استفان دوم]] دریافت نموده‌بود. این جابجایی قدرت با تکیه بر پیروزی‌های شارل مارتل و معرفی حاکمان مروونژی به عنوان پادشاهانی ستمگر بدست آمد. در سال ۷۶۸ و با مرگ پپن، پادشاهی او در دستان دو پسرش [[شارلمانی|کارل]] (درقدرت ۷۶۸-۸۱۴) و [[کارلمان یکم]] (درقدرت ۷۶۸-۷۷۱) قرار گرفت. با مرگ طبیعی کارلمان، کارل جلوی بر تخت نشستن پسر او را مسدود کرد و خود را به عنوان پادشاه اوسترازیا و نوستریای متحد معرفی نمود. کارل که اغلب با عنوان کارل کبیر و یا شارلمانی شناخته میشود در سال ۷۷۴م برنامه‌ی توسعه‌ی برنامه محور قلمروی خود را آغاز نمود و توانست بیشتر قسمت‌های اروپا را که شامل فرانسه، شمال ایتالیا و آلمان امروزی هستند را به کنترل خود در آورد. در سری جنگ‌هایی تا پس از سال ۸۰۰م به درازا کشید او همواره متحدانش را با تقسیم غنیمت‌های جنگی و اعطای زمین به آنان، پاداش میداد.<ref name="Bauer371">Bauer ''History of the Medieval World'' pp. 371–378</ref> شارلمانی در ۷۷۴ به لومبارد یورش برد و با تصرف آن، سایه تهدید گسترش طلی لومباردها را از سر پاپ کم نمود و قلمرو و قدرت [[ایالات پاپی]] را گسترش داد.<ref name="Brown20">Brown "Transformation of the Roman Mediterranean" ''Oxford Illustrated History of Medieval Europe'' p. 20</ref>{{efn-ua|The Papal States endured until 1870, when the [[Kingdom of Italy]] seized most of them.<ref name=Davies824>Davies ''Europe'' p. 824</ref>}}[[پرونده:Aachener Dom Pfalzkapelle vom Münsterplatz 2014.jpg|بندانگشتی|کلیسایی در شهر آخن که در سال 805 میلادی به اتمام رسید.|جایگزین=
=== رنسانس کارولنژی ===
{{main|رنسانس کارولنژی}}
دربار شارلمانی در آخن به مرکز نوزایی فرهنگی بدل گشت که در تاریخ با نام [[رنسانس کارولنژی]] شناخته میشود. میزان باسواد گسترش یافت و دنبالش هنر، معماری و فقه نیز پیشرفت نمودند و همچنین باعث گسترش مطالعه بر روی کتاب مقدس و مذهب مسیحی گریدید. راهبی انگلیسی به نام آلکوئین (درگذشته‌ی ۸۰۴) به آخن دعوت‌شد تا مطالعات و نوشتارهای تحقیقی در کلیساهای [[نورث‌آمبرلند|نورثامربریا]] را به آنجا بیاورد. دفترخانه‌ی شارلمانی شروع به استفاده از [[خط (نوشتار)|دبیره‌ی]] تازه‌ای نمود که امروزه با نام دبیره کارولنژی شناخته میشود، که به عنوان یک سبک نوشتاری تازه و مشترک در بیشتر سرزمین‌های اروپایی پذیرفته شد که باعث بهبود ارتباطات میان آنان گردید. یکی از مهمترین فعالیت‌های پژوهشگران در این دوران تصحیح، کپی‌برداری و انتشار آثار اساسی و پایه‌ای در موضوعات مذهبی و غیرمذهبی بود که با هدف ترویج و تشویق به یادگیری صورت میگرفت و همچنین آثار و نوشته‌های تازه‌ای در مورد موضوعات مذهبی و کتاب‌های درسی تولید میشد.<ref name="Colish66">Colish ''Medieval Foundations'' pp. 66–70</ref> ساختار [[زبان‌شناسی]] این دوران باعث تحول و اصلاح زبان لاتین گردید و [[لاتین کلاسیک]] امپراتوری روم را به شیوه‌ای انعطاف‌پذیرتر و مناسب با نیازهای کلیسا و حکومت تغییر داد. با فرمانروایی شارلمانی و تحولات زبانی، لاتین کلاسیک دگرگون گردید که بعدها با نام [[لاتین قرون وسطی]] شناخته‌شد.<ref name="Lang">Loyn "Language and dialect" ''Middle Ages'' p. 204</ref>
=== فروپاشی امپراتوری کارولنژی ===
| |||