بان سرو: تفاوت میان نسخه‌ها

 

این محوطه متشکل از تعداد 18 اصله درخت تنومند "سرو زربین" است که قدمت آنها به 3300 سال پیش بر می گردد و توسط میراث فرهنگی استان ایلام در سال 1390 به شماره 129 در فهرست آثار ملی کشور نیز ثبت شده است.

 

محوطه تاریخی طبیعی بان سرو بر فراز روستای بان سرو قرار گرفته و در این محوطه بسیار زیبا تعداد تقریبی 18 درخت کهنسال سرو از  دوران باستان بر جای مانده است.

 

عمر این درختان بیش از 3300 سال گاهنگاری شده که در لابلای سنگهای رسوبی ریشه دوانیده اند و به دلیل فرسایش خاک  قسمت عمده ریشه درختان نمایان شده است.عامل ماندگاری این گونه جنگلی طول ریشه درختان است که در لابلای سنگهای رسوبی قرار گرفته است و طول ریشه برخی درختان که به دلیل فرسایش سطحی خاک قابل مشاهده است حدود 25 متر اندازه گیری شده است.

 

ارتفاع درختان با قطر درختان که حدود پنج متر است همخوانی ندارد که طبق گفته کارشناسان احتمالا شاخه های درختان در طول دوران طولانی حیات این گونه جنگلی آسیب دیده است.

این محوطه در قدیم در مسیر یکی از راه های کوچ رو تاریخی به نام "خیله رێ" واقع شده که ارتباط دهنده مسیری از مناطق کوهستانی به سمت نواحی غربی بین النهرین واقع شده است.

 

 

متاسفانه بعضی از درختان به دلیل سهل انگاری افراد دچار سوختگی شده است و همچنین فرسایش تهدیدی بزرگ برای این درختان محسوب می شود که باید این محوطه با روشهای مختلف حفاظت شوند تا کمتر دچار آسیب شوند.

یکی از درختان سرو روستا در خود روستا و در یکی از خانه ها قرار دارد که این درخت از مابقی درختان سرو سالم تر است و به نمای روستا تبدیل شده است.

این محوطه تاریخی نهفته از راز و رمزهای تاریخی است ولی آنچه مشخص است این محوطه از اصالت تاریخی برخوردار و باید مورد مطالعه دقیق قرار گیرد.