تجربه‌گرایی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
افزودن بخش و زیربخش
←‏لید: درج زیر بخش برای تاریخ تجربه گرائی
خط ۱۴:
 
=== سابقه ===
یک مفهوم اصلی در علم و روش تحقیقات علمی این است که نتیجه گیری باید مبتنی بر تجربیات دست اول حواس انسان باشد. علوم طبیعی و اجتماعی هم از فرضیه های کاری استفاده می کنند که با مشاهده و آزمایش قابل سنجش باشند. اصطلاح نیمه تجربی گاهی اوقات برای توصیف روشهای نظری استفاده می شود که از بدیهیات اساسی ، قوانین علمی تعیین شده و نتایج تجربی قبلی به منظور مشارکت در ساخت مدل استدلال و تحقیق نظری استفاده می شود.<br />
 
بنا بر گفته تجربه گرایان فلسفی هیچ دانشی را نمی توان به درستی استنباط کرد یا استنباط ش قابل قبول نیست، مگر اینکه ناشی از تجربه یک یا چند حس انسان باشد. <ref>Markie, P. (2004), "Rationalism vs. Empiricism" in Edward D. Zalta (ed.), ''Stanford Encyclopedia of Philosophy'', Eprint.</ref> این دیدگاه معمولاً با عقل گرایی در تضاد است ، که می گوید دانش ممکن است از عقل و مستقل از حواس حاصل شود. به عنوان مثال ، جان لاک معتقد است که برخی از دانشها (مثلا دانش درباره وجود خدا) می توانند از طریق شهود و استدلال به تنهایی حاصل شوند. به همین ترتیب رابرت بویل ، یک طرفدار برجسته روش آزمایشی ، اظهار داشت که ما ایده های ذاتی داریم. <ref>Loeb, Luis E. (1981), From Descartes to Hume: Continental Metaphysics and the Development of Modern Philosophy, Ithaca, Cornell University Press</ref> <ref>Engfer, Hans-Jürgen (1996), Empirismus versus Rationalismus? Kritik eines philosophiegeschichtlichen Schemas, Padeborn: Schöningh</ref> عقلگرایان اصلی قاره (دکارت ، اسپینوزا و لایبنیتز) نیز طرفداران "روش علمی" تجربی بودند. <ref>Buckle, Stephen (1999), "British Sceptical Realism. A Fresh Look at the British Tradition", ''European Journal of Philosophy'', 7, pp. 1–2.</ref> <ref>Peter Anstey, "ESP is best", ''Early Modern Experimental Philosophy'', 2010</ref><br />
 
=== تجربه گرائی در انگلستان ===