در کوههای [[سده (اقلید)]] و کوههایکوههای جنوبی [[ایزدخواست]] که کوههای مروارید و لریان از جملهٔ آن کوهها میباشند، خرابههایی از کلبههای سنگی وجود دارد که به آنها خرف خانه میگویند و مردم عقیده دارند در قدیم ایلات جنوب که [[ییلاق و قشلاق]] میکرده اند،میکردهاند، هر پیری که خرف و از نظر روحی و جسمی از کار افتاده و مردنی بوده است،بودهاست، آن را بامقداری آب و غذا در آنجا می گذاشتندمیگذاشتند و محل را ترک میکردند.
در کتاب تذکره الائمه [[علامه مجلسی]] دربارهٔ مردههای گبران نوشته شده: مردههای خود را در دخمه می گذارندمیگذارند و به کوهها میبردند و مربع به پشت می خوابانندمیخوابانند با جامههای پوشیده و سگ سیاه همراه میبرند و دو نان بالای سر و پائین پا می اندازندمیاندازند و سگ از روی مرده میجهد و نان را میخورد و این [[غسل میت]] ایشان است.
این خرف خانهها احتمالاً باقیماندهٔ دخمهها و محل سپردن اموات زردشتیان قدیم در آن محل بوده استبودهاست.
== منابع ==
{{پانویس}}
* رنجبر، حسین و دیگران، سرزمین و فرهنگ مردم ایزدخواست، انتشارات موسسهمؤسسه فرهنگی آیات، پائیز 1373۱۳۷۳.