ابتکار «انتقال خون» با استفاده از خون‌های پس‌انداز شده، از یک پزشک آمریکایی است. دکتر اسوالد رابرتسن در 1918 برای درمان سربازان زخمی جنگ جهانی اول، این ابتکار را به‌کار بست.
اولین اشاره به انتقال خون در تاریخ بیشتر جنبه افسانه دارد که در ان امده است مدآ برای بازگشت جوانی به پدرش خون او را گرفت و به جای آن خون فرد جوانی را جایگزین نمود.همچنین در تاریخ ذکر شده که گلادیاتورها خون لشکریان مغلوب را به منظور تقویت مینوشیدند.
در سال 1616 میلادی با کشف سیستم گردش خون توسط ویلیام هاروی اقدامات متعددی در امر انتقال خون صورت گرفت که به علت ایجاد عوارض وواکنش‌های مرگبار وقفه‌ای بیش از یک قرن در انتقال خون ایجاد شد.
سپس در سال 1818 میلادی جیمز باندل انتقال خون را به روش علمی انجام داد که به خاطر ناشناخته بودن گروه‌های خونی موفقیت آمیز نبود.
درسال 1900 با کشف گروه‌های خون A O B توسط لنداشتاینر انتقال خون دگرگون شد .درسال1914 موادی را برای جلوگیری از انعقاد خون به کار بردند وامروزه از روش‌های پیشرفته و پیچیده‌ای برای نگهداری خون وفراورده هایش استفاده می‌شود
