مشیر همایون شهردار: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار: |
|||
خط ۶۶:
}}
'''مشیر همایون شهردار'''، (۱۲۶۴–۱۱ بهمن ۱۳۴۸) (حبیب‌الله سپهسالاری) نوازنده [[پیانو]] اهل [[ایران]]_ مشهد بود. در کتاب پیر پرنیان اندیش، (در صحبت سایه)
== دوران کودکی ==
خط ۷۷:
== مشاغل وی به قلم خودش ==
مدتی قاضی شعبهٔ اول دادگاه در وزارت دادگستری بودم، بعد از آن معاون تفتیش وزارت دادگستری شدم و پس از آن دادستان دادگستری اصفهان، رئیس تامینات شهربانی تهران، و پس از آن به ترتیب معاون شهربانی تهران، رئیس شهربانی اصفهان، رئیس شهربانی شیراز، رئیس شهربانی کل استانهای جنوب گشتم، چندی بعد در وزارت کشور فرماندار شیروان، تربت جام و تربت حیدریه، [[شهرداری مشهد|شهردار مشهد]]، اصفهان و بعد شیراز گشتم. مدتی بعد به ادارهٔ آمار و ثبت احوال رفتم و بالاخره رئیس ادارهٔ ذوب آهن و مدتی هم فرماندار بابل و بابلسر بودم.<ref name="ReferenceA"
[[پرونده:Moshir2.jpg|220px|بندانگشتی|مشیر همایون شهردار.]]
خط ۸۳:
در سال ۱۹۰۹ میلادی به دعوت کمپانی [[هیز مستر ویس]] به لندن رفتم و تعدادی از آهنگهای ایرانی را در صفحات ضبط کردم که متأسفانه هیچ‌کدام در دسترس نیست.
در قرارداد به من اختیار دادند که تا ۱۰ نفر از موسیقیدانهای آن زمان را با خودم به لندن ببرم، بعد از انجام تعهدات، آنها را روانهٔ تهران کردم و خودم چند ماهی در پاریس ماندم. یک نوبت دیگر هم نمایندگان کمپانی [[کلمبیا]] با وسایل کار به تهران آمدند سال(۱۳۱۲) و مرا برای ضبط آهنگهای ایرانی دعوت کردند، که آنرا هم انجام دادم.
۲۲ سال است که با دستگاه رادیو ایران همکاری دارم که ۱۰ سال آن بطور مستقل مسئول تمام برنامه‌های موسیقی ایرانی بودم و دو سال مشاور هنری و ۱۰ سال اول فقط نواختن پیانو بر عهدهٔ من بود.<ref name="ReferenceA"
== آثار ==
یکی از معروفترین آثار نوازندگی وی ترانهٔ معروف [[مرا ببوس]] است، پیانوی این ترانه را مشیر همایون شهردار
از دیگر آثار وی می‌توان به صفحه‌های گرامافون زیر اشاره کرد:
خط ۹۵:
# آوازی در [[افشاری]] با شعر:لاابالی چه کند دفتر دانایی را.<ref name="cmi">چهره‌های موسیقی ایران، جلد اول</ref>
مشیر همایون علاوه بر نوازندگی پیانو در آهنگسازی نیز دست داشت خود او تعداد آهنگهایش را ۵۰ قطعه نوشته و می‌گوید اشعار آنرا نیز تماماً خود سروده‌است.<ref name="cmi"
مشیر همایون تعدادی [[اپرت]] نیز تصنیف کرده که شعر و آهنگش از خود اوست. وی در اپرت روش خاصی داشت، از اپرتهای معروف او می‌توان به اپرت یوسف و زلیخا، خسرو و پروانه اشاره کرد. «دوستان شرح پریشانی من گوش کنید» یکی از ترانه‌های [[اپرت]] یوسف و زلیخا است که سالهای سال مردم آنرا زمزمه می‌کردند و به یاد می‌آوردند.
اپرت خسرو پروانه را مشیر همایون از افسانهٔ "مادام و کاملیا گرفته بود زیرا در مدت اقامت در فرانسه تحت تأثیر آن قرار گرفته بود، نتهای این اپرت را [[ابراهیم منصوری]] نوشته‌است.
پس از مدتی مشیر همایون دست به کار آفرینش اپرت رستم و سهراب شد، ملودیهای این اپرت در دست است اما این اپرت متأسفانه اجرا نشد.<ref name="cmi"
مشیر همایون به‌وسیله استادان زبر دست زمان خود به [[انجمن اخوت]] راه یافت و در کنسرتهای آن انجمن پیانو می‌زد. صفحه گرامافون [[دشتی]] و [[راست پنجگاه]] که سولو نواخته شده‌است از نظر اجرا و فضای ایرانی‌شان جزو آثار شاخص او به‌شمار می‌آیند.<ref name="ReferenceB">سرگذشت موسیقی ایران، جلد اول، صفحهٔ ۲۴۷</ref>
اولین قطعه‌ای که نوشت و به شکل پانتومیم روی صحنه رفت «باغ شاه» نام داشت که بعد از دورهٔ استبداد صغیر در [[انجمن اخوت]] بازی
در سال ۱۲۹۶ نمایشنامه‌ای به نام «بیچاره ارومی» نوشت که توأم با کنسرت، با شرکت دوستان خود [[درویش خان]] و [[رکن الدین خان]] به منفعت خیریه نمایش داده شد.<ref name="smi"
قطعه دیگر نمایشی است به نام «دمپخت فری» که بعد از سال قحطی ۱۲۹۶ در تالار [[گراند هتل]] اجرا شده‌است. وجه تسمیه نمایشنامه برای اینست که در آن موقع بواسطه کم بارانی سالهای قبلی، قحطی سختی در تهران شد و برای کمک بینوایان به جای نان، به مردم دمپخت می‌دادند. این نمایشنامه با کنسرتی توأم بود که خواننده آن دائی او [[رضا قلی خان]] بود.<ref>سرگذشت موسیقی ایران، جلد اول، صفحهٔ ۲۴۸</ref>
وی در سال ۱۲۹۸ برای پر کردن صفحه به همراه جمعی از هنرمندان به لندن رفت و صفحه‌هایی ضبط نمود که مقداری از آنها به تهران رسید و باقی آن در اثر بمباران هوایی در لندن از بین رفت.<ref name="ReferenceB"
کنسرتی به منفعت حریق زدگان آمل و کنسرت دیگری برای ترمیم خرابی‌های حریق بازار در سال ۱۲۸۸ در خانه [[ظهیرالدوله]] تشکیل گردید که رئیس ارکستر [[غلامحسین درویش]] بود و [[مشیر همایون]] و [[سالار معزز]] نوازندگان پیانوی آن بودند.<ref>سرگذشت موسیقی ایران، جلد اول، صفحهٔ ۸۷</ref>
خط ۱۲۳:
مشیر همایون در نواختن پیانو سبک خاصی داشت که بسیار شبیه به سبک سنتور بود، و این هم به علت آن است که مدتها شاگرد [[محمد صادق خان]] بهترین نوازندهٔ سنتور در زمانش بود. او ردیف موسیقی را به وسیلهٔ سنتور آموخت و عیناً روی پیانو تقلید کرد.
در ده سالگی نوازندهٔ چیره‌دستی بود که به شنیدن سازش رغبت می‌کردند.
او کوشش می‌کرد که هرچه بیشتر هنرمندان به تنظیم موسیقی به صورت پلی فونیک –چند صدایی- رغبت کنند و در همه احوال هنرمندی نوآور و نوآموز بود.<ref name="cmi"
== ابداع پیش‌درآمد ==
خط ۱۳۴:
{{ب|ز هجرت در هزار و سیصد و چار|شدم وارد در این دشت محن زار}}
{{ب|چو فارغ گشتم از تحصیل دانش|شدم با بخت خویش اندر کشاکش}}
{{ب|سپس دعوت شدم از انگلستان|که سازم صفحه‌ای ز الحان ایران}}<ref name="cmi"
{{پایان شعر}}
| |||