منظومه شمسی: تفاوت میان نسخه‌ها

[نسخهٔ بررسی‌شده][نسخهٔ بررسی‌شده]
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
آخرین تغییر متن رد شد (توسط Ilya.king.sl) و برگردانده شد به نسخهٔ 26543109 توسط فرزانه یوسفی
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸۶:
خورشید یک [[ستاره نوع جی رشته اصلی|ستارهٔ نوع جی رشته اصلی]] است و در طبقهٔ دومین ستارگان داغ زرد رنگ و کوتوله قرار دارد.<ref name="sun-britannica" /> خورشید مانند بیشتر ستاره‌های دیگر از [[هیدروژن]] (H<sub>۲</sub>) و [[هلیم]] (He) ساخته شده‌است. هیدروژن که سبک‌ترین [[عنصر (شیمی)|عنصر شیمیایی]] شناخته‌شده‌است، ۷۲ درصد جرم خورشید و هلیم ۲۶ درصد آن را می‌سازد. ۲ درصد دیگر را نیز ۷ عنصر [[اکسیژن]] (O<sub>۲</sub>)، [[کربن]] (C)، [[نئون]] (Ne)، [[نیتروژن]] (N<sub>۲</sub>)، [[منیزیم]] (Mg)، [[آهن]] (Fe) و [[سیلیکون]] (Si) می‌سازند. در خورشید، به ازای هر ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ اتم هیدروژن، ۹۸٬۰۰۰ اتم هلیم، ۸۵۰ اتم اکسیژن، ۳۶۰ اتم کربن، ۱۲۰ اتم نئون، ۱۱۰ اتم نیتروژن، ۴۰ اتم منیزیم، ۳۵ اتم آهن و ۳۵ اتم سیلیکون وجود دارد.<ref name="space-sun" />
 
بقای زمین به بقای خورشید وابسته است. خورشید در آینده‌ای دور و به عنوان یک ستارهٔ رشته اصلی به عمر خود پایان خواهد داد و خواهد مرد. این ستاره هلیم بیشتر در هستهٔ خود می‌سازد و هیدروژن بیشتری می‌سوزاند و میزان هیدروژنی که می‌سوزاند، از هلیمی که می‌سازد، بیشتر است. این [[فرایند]] به تدریج موجب کاهش حجم خورشید خواهد شد و این کاهش حجم اکنون قابل‌توجه نیست، اما حدود ۱ میلیارد سال بعد، حجم این ستاره ۱۰ درصد کاهش خواهد یافت. حدود ۱٫۱ میلیارد سال بعد، خورشید ۱۰ درصد درخشان‌تر از امروز خواهد شد و هر چه‌قدر بر درخشش آن افزوده‌شود، برای زمین زیان‌آور خواهد بود. این افزایش درخشندگی باعث می‌شود که [[بخار آب]] (H<sub>۲</sub>O) جو زمین از دست برود و هرگز بازنگردد و جو زمین خشک شود. حدود ۳٫۵ میلیارد سال بعد، خورشید ۴۰ درصد درخشان‌تر از امروز خواهد شد. این ستاره در آن زمان به اندازه‌ای گرم خواهد شد که [[اقیانوس]]‌های روی سطح زمین به جوش خواهد آمد و بخار آب نیز از دست خواهد رفت؛ یخ‌ها ذوب خواهند شد و زمین به سیاره‌ای گرم خشک مانند زهره تبدیل خواهد شد و دیگر زندگی بر روی زمین ممکن نخواهد بود. حدود ۶ میلیارد سال بعد، [[هسته خورشیدی|هستهٔ خورشید]] از هیدروژن تهی خواهد شد و تنها هلیم ناپایدار در هسته باقی خواهد ماند. سرانجام هسته داغ‌تر و چگال‌تر خواهد شد و خورشید تا جایی بزرگ می‌شود که تبدیل به یک [[غول سرخ]] شود. این غول سرخ مدارهای عطارد و زهره و احتمالاً زمین را در برخواهد گرفت و حتی اگر زمین را در بر نگیرد، گرمای آن زمین را به سیاره‌ای غیرقابلزیست سکونتناپذیر تبدیل خواهد کرد. در این زمان، گرما و فشار خورشید به اندازه‌ای خواهد رسید که مرحلهٔ دوم [[همجوشی هسته‌ای]] را امکان‌پذیر خواهد کرد و هلیم برای تشکیل کربن خواهد سوخت. این مرحله حدود ۱۰۰ میلیون سال به طول می‌انجامد و سرانجام پوستهٔ ناپایدار هلیم، خورشید را منفجر خواهد کرد. سپس لایه‌های بیرونی خورشید از میان خواهد رفت و فقط یک هستهٔ کربنی از آن باقی خواهد ماند که یک [[کوتوله سفید|کوتولهٔ سفید]] است. نور خورشید در طول هشت دقیقه به زمین می‌رسد و تا وقتی که نور آن به زمین نرسد، زمین متوجه نابودی خورشید نمی‌شود و پس از این هشت دقیقه متوجه مرگ خورشید می‌شود. نابودی خورشید موجب نابودی همه چیز در منظومهٔ شمسی خواهد شد.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده=Fraser Cain |نشانی=http://www.universetoday.com/18847/life-of-the-sun/|عنوان=Life of the Sun|ناشر=[[یونیورز تودی|Universe Today]]|تاریخ=10 March 2012|تاریخ بازبینی=12 September 2013|کد زبان=en| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6OhiddzkA | تاریخ بایگانی = 09 April 2014}}</ref>
[[پرونده:Solar Life Cycle-fa.svg|600px|بندانگشتی|وسط|مراحل زندگی، تشکیل و نابودی خورشید]]