آلبرت اینشتین: تفاوت میان نسخهها
[نسخهٔ بررسیشده] | [نسخهٔ بررسیشده] |
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
AhmadWikiBot (بحث | مشارکتها) افزودن الگوی قفل (وظیفهٔ ۷) |
نجات ۱ منبع و علامتزدن ۰ بهعنوان مرده.) #IABot (v2.0 |
||
خط ۲۲۱:
در مورد خصیصه کودکی اینشتین در مورد زبانآموزی با تأخیر (که خود به عنوان دلیلی در برابر ادعاهای مبنی بر نارسایی آسپرجر به کار میرود: شرح بالینی آسپرجر شامل زبانآموزی توأم با تأخیر نیست)، شمار معدودی گفتهاند که اینشتین دارای [[لالی انتخابی]] بودهاست و ممکن است تا زمانی که نتوانسته به صورت کامل جملات را ادا کند از تکلم امتناع کرده باشد. گرچه این مفهوم با طرح یک کمالگرای حساس (زمانی که اینشتین شروع به صحبت کرد، قبل از اینکه عبارت را یکجا بگوید ابتدا آن را تکرار کرده و بعد آن را ادا میکرد)، همخوانی دارد این امر تا جایی ادامه مییابد که [[لالی انتخابی]] – به نحوی که امروزه شناخته میشود – دیگر به عنوان یک سکوت اختیاری در نظر گرفته نمیشود. این اصطلاح به تازگی به افرادی اطلاق میشود که در شرایط اجتماعی خاصی قادر به صحبت نیستند.<ref>{{یادکرد | نویسنده = جانسون، مگی | کتاب = منبع دستورالعمل لالی انتخابی | ناشر=اسپیچ مارک | سال = ۲۰۰۱ | شابک =3-280-86388-0}}</ref> این امر در مورد اینشتین، که تا زمانی که شروع به صحبت کرد اصلاً نمیتوانست سخن بگوید فاقد کارایی است.
به گفته دکتر استیو پینکر متخصص اعصاب، کالبدشکافی مغز اینشتین نشان میدهد احتمال اینکه او، در کودکی، به یک نوع ناشناستر از [[تأخیر در تکلم]] که ناشی از رشد غیرعادی و سریع پیش از تولد در ناحیههایی از مغز که مسئول منطق تحلیلی و فضایی است، مبتلا شده باشد زیاد است.<ref>{{cite web |url=http://www.cosmosfa.in/ |title=Frontiers And Controversies In Astrophysics Transcript 9 |publisher=[[دانشگاه ییل|Yale University]] |accessdate=April 26, 2011 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20160309195230/http://www.cosmosfa.in/ |archivedate=۹ مارس ۲۰۱۶ |dead-url=yes }}</ref> در واقع رشد سریع این نواحی از مغز منجر شدهاست مجال کمتری به دیگر کارکردهای مغز که مسئول تکلم هستند اختصاص داده شود.<ref>{{یادکرد وب | نویسنده = پینکر، استیون | ماه = ژوئن | روز = ۲۴ | سال = ۱۹۹۹ | نشانی = http://pinker.wjh.harvard.edu/articles/media/1999_06_24_newyorktimes.html | عنوان = «سنجش مغز وی» | ناشر = نیویورک تایمز | تاریخ بازدید = ۲۰۰۶-۱۰-۱۵ | archiveurl = https://web.archive.org/web/20061211085927/http://pinker.wjh.harvard.edu/articles/media/1999_06_24_newyorktimes.html | archivedate = ۱۱ دسامبر ۲۰۰۶ | dead-url = yes }}</ref> پینکر و دیگران از این فرض برای شرح رشد ناهماهنگ دیگر افراد [[نابغه]] که دیر زبان به سخن گشودهاند همچون [[جولیا رابینسون]] ریاضیدان، [[آرتور روبین اشتاین]] و [[کلارا شومن]] پیانیست، و [[ریچارد فاینمن]] و [[ادوارد تلر]] فیزیکدان استفاده کردند، گفته میشود این افراد نیز در کودکی بخشی از ویژگیهای خاص اینشتین، همچون کجخلقی زیاد، فردگرایی خشن و نیز علایق شدیداً گزینشی را داشتهاند. [[توماس ساول]] روزنامهنگار و اقتصاددان از دید یک غیرآسیبشناس با ساخت واژهای در ارتباط با [[نارسایی]] – «نارسایی اینشتین» – این مجموعه مشخصات که در درصد محدودی (گرچه میزان محدودیت قابل بحث است) از کودکانی که گرچه دیر زبان به سخن گشودهاند اما از نظر تحلیلی تبدیل به افرادی پیشرفته و (علیرغم) دخالتهای گسترده پزشکی از نظر اجتماعی سرشناس دیدهمیشود<ref>{{یادکرد | نام = توماس | نام خانوادگی = سوول | کتاب = «نارسایی اینشتین: کودکان باهوشی که دیر زبان به سخن میگشایند» | صفحات = ۱۵۰–۸۹ | ناشر = بیسیک بوکز | سال = ۲۰۰۱ | شابک =}}</ref>
== حقوق معنوی ==
|