| battles = [[شورش مشتزن‌ها]]{{سخ}}[[جنگ جهانی اول]]
}}
'''اریش گئورگ سباستین آنتون فون فالکنهاین''' ({{lang-de|Erich von Falkenhayn}}؛ زاده {{birth date|1861|09|11}} درگذشته {{death date|1922|04|08}}) [[فیلد مارشال]] [[آلمان|آلمانی]] و رییس ستاد کل ارتش [[امپراطوری آلمان]] در دو سال نخست [[جنگ جهانی اول]] بود. وی در اواخر تابستان 1916 پس از شکست در نبرد [[نبرد وردن]]، گشایش جبهه متفقین در سُم، [[تهاجم بروسیلوف]] و ورود رومانی به جنگ در کنار متفقین،جنگ، از کار برکنار شد. پس از آن، مأموریت های مهمی در رومانی و سوریه بدو سپردند. شهرت و اعتبار وی به عنوان یک رهبر جنگی در طول و حتی پس از جنگ(به ویژه از سوی جناحی که از ژنرال [[هیندنبورگ]] جانبداری می کرد) مورد انتقاد قرار گرفته بود. ویفالکنهاین بدین نتیجه رسیده بود که آلمان نمی تواند جنگ را با یک بُرد قاطع پیروز شود بلکه مجاب به امضای معاهده صلح خواهد شد؛ دشمنانش اما میگفتند که وی فاقد راه حل لازم برای رسیدن به یک پیروزی قاطعقطعی است. روابط فالکنهاین با صدراعظم [[تئوبالد فن بتمان-هولوگ]] سبب مخالفت با نقشه های جنگی اش و تضعیف آنها می شد.{{sfn|Messenger|2001|pp=165–166}}
== سال های اولیه ==
فالکنهاین در گراودنتس در پروس غربی(اکنون بیالکوفو در لهستان) به عنوان فرزند فدورفِدور و فرانشیسکا فون فالکنهاین زاده شد. برادرش آرتور(1929_1857) آموزگار ولیعهد ویلهلم فون پروس(فرزند قیصر [[ویلهلم دوم]]) شده و ایوجین فون فالکنهاین(1934_1853) نیز یک ژنرال سواره نظام گردید. تنها خواهرشخواهرش، اُلگا فون فالکنهاینفالکنهاین، بعدها صاحب فرزندی به نام [[فدور فون بوك]] که از ژنرال های برجسته آلمان نازی شد،گردید، گردیدشد.{{sfn|Afflerbach|1996|p=9}}
فالکنهاین در نوزده سالگی وارد ارتش شدهشد و به عنوان افسر پیاده نظام و افسر ستاد خدمت نمود. بین سالهای 1896 تا 1903 وی در مأموریتی نظامی در چین در خدمت [[دودمان چینگ]] بوده و در سرکوبی [[شورش مشتزن‌ها]] توسط نیروی ائتلافی اروپائیان شرکت داشت. وی همچنین مدتی در منچوری و کره به سر برد.
پس از خدمت در آسیا، ارتش وی را در برونشویگ، متز و ماگدبورگ به خدمت گماشتگماشتند و در 1912 به درجه major-general(ژنرال بدون ستاره) ارتقا دادداند.
== وزیر جنگ پروس(1915_1913) ==
خط ۴۰:
== ریاست ستاد کل ارتش(1916_1914) ==
وی پس از شکست آلمان ها در [[نبرد اول مارن]]، در روز 14 سپتامبر 1914 جانشین [[هلموت فون مولتکه (جوانتر)]] به عنوان رئیس ستاد کل گردید. وی در جبهه بلژیک می کوشید ارتش های بریتانیا و فرانسه را در تلاشی متقابل که به "مسابقه به سوی دریا" معروف شد، از جناحین دور بزند تا اینکه هر دو متخاصم به دریا رسیدند و دیگر امکان مانور جناحی و محاصره ای وجود نداشت. بریتانیایی ها و فرانسویان سرانجام توانستند پیشروی آلمان ها را در نبرد اول ایپره(اکتبر تا نوامبر 1914) متوقف سازند.
این نظامی پروسی استراتژی تهاجمی در جبهه غرب را ترجیح می داد در حالی که در جبهه شرق عملیات های محدودی اجرا می کرد: امید وی این بود که اگر روسیه را چندان خوار نکنند این کشور راحتتر آتش بس جداگانه ای را میپذیردبپذیرد. چنین عقیده ای وی را با ژنرال هیندنبورگ و ژنرال [[لودندورف]] که خواستار تهاجماتی وسیع در جبهه شرق بودند، در تقابل قرار داد. سرانجام خواه به امید این که یک کشتار غول آسا رهبران اروپایی را به پایان دادن به جنگ وا دارد یا خواه به امید کم ضررتر کردن تلفات جنگیِ آلمان نسبت به فرانسه، یک نبرد[[جنگ فرسایشی]] را_چنانکه در خاطرات پس از جنگش می گوید_گفت_ در [[نبرد وردن]] در ابتدای 1916 پی ریزی نمود. با وجود اینکه بیش از دویست و پنجاه هزار نفر در پایان نبرد وردونوردن کشته شدند و از همین جهت فالکنهاین را "آسیابان خونِ وردون" لقب دادند، هیچ یک از طرفین تصمیم قاطع خود را تغییر نداندندادند. بر خلاف آنچه فالکنهاین می پنداشت، فرانسویان می توانستند تلفات لشکرهایی که به وردون می فرستادند را محدود کنند. مارشال [[فیلیپ پتن]] فرانسوی نیروهایش را تا زمانی که تلفاتش به 50 درصدِ پیاده نظامش رسید، در خط وردون نگه داشت و سپس آنجا را رها کرد. فرایند پیش و پس بردن لشکرها در طول این نبرد شبیه به کارکرد دستگاه چرخابی بود که آب را دائماً بالا برده و سپس آنرا تخلیه می کند.{{sfn|Smith|Audoin-Rouzeau|Becker|2003|p=82}}{{sfn|Cowley|Parker|1996|p=361}} پس از شکست نسبی در نبرد وردن، در کنار چرخشعقبگرد هایی که در جبهه شرق دیده شدند(من جمله تهاجم بروسیلوف و ورود رومانی به جنگ در جرگه متفقین)، آغاز عملیات مشترک آنگلو_فرانسوی در سُم(که به [[نبرد سم]] شهرت یافت) و دسیسه چینی های ژنرال هیندنبورگ و ژنرال لودندورف بر علیه وی، وی از مقام ریاست ستاد کل بهبرکنار شده تا هیندنبورگ تفویضجایش را گشتبگیرد.
