جان باردین: تفاوت میان نسخه‌ها

== زندگی‌نامه ==

باردین در شهر مَدیسون در ایالت [[ویسکانسین]] آمریکا زاده شد. پدر او، چارلز باردین، نخستین رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه ویسکانسین بود. باردین تحصیلات مقدماتی‌اش را در شهر زادگاهش، مدیسون، در ویسکانسین گذراند. او در ۱۵ سالگی از دبیرستان فارغ‌التحصیل شد و در همان سن تحصیلات دانشگاهی خود را در [[دانشگاه ویسکانسین]] شروع کرد. او بر خلاف پدرش که یک فرهنگی دانشگاهی بود، برای ادامه تحصیل رشته [[مهندسی]] را انتخاب کرد چون به [[ریاضیات]] علاقه فراوان داشت و به نظرش مهندسی آینده کاری خوبی هم داشت. وی تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته [[مهندسی برق]] در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد از [[دانشگاه ویسکانسین-مدیسن]] به ترتیب در سال‌های ۱۹۲۸ و ۱۹۲۹ میلادی به پایان رساند و در سال ۱۹۳۶ میلادی از [[دانشگاه پرینستون]] در رشته [[ریاضی فیزیک]] درجه دکترا گرفت<ref>https://www.pbs.org/transistor/album1/bardeen/index.html</ref>. او چند سال بعد در [[دانشگاه مینه‌سوتا]] تدریس کرد و در سال ۱۹۴۵ میلادی به آزمایشگاه‌های تلفن [[گراهام بل]] انتقال یافت. در آن‌جا بود که با همکاری [[ویلیام شاکلی]] و [[والتر برتن]] به اختراع [[ترانزیستور]] توفیق یافت و به اشتراک این دو به دریافت [[جایزه نوبل فیزیک]] سال ۱۹۵۶ میلادی نایل آمد. باردین از سال ۱۹۵۱ به بعد با درجهٔ استادی فیزیک در [[دانشگاه ایلینوی]] مشغول به کار شد. در سال ۱۹۷۱، [[مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک]] به پاس خدمات ارزنده جان باردین در درک [[رسانش الکتریکی]] جامدات، اختراع [[ترانزیستور]] و همچنین ارائه نظریه میکروسکوپی [[ابررسانایی]]، به او [[مدال افتخار مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک]] را اهدا کرد. همچنین یک سال بعد در سال ۱۹۷۲، باردین به همراه [[لئون نیل کوپر]] و [[جان رابرت شریفر]] دومین جایزه نوبل فیزیک خود را برای ارائه [[نظریه بی‌سی‌اس]] در مورد [[ابررسانایی]] به دست آورد.<ref>کتاب ابررسانایی نوشته ایزاک آسیموف صفحهٔ ۵۰</ref> او تنها فیزیک‌دانی است که دو بار موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک شده‌است.<ref>مهدی صارمی‌فر</ref><ref>http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/facts/physics/index.html</ref> وی در سال ۱۹۹۱ در سن ۸۲ سالگی درگذشت.

 

=== دانشگاه ایلینوی در اِربانا-شَمپِین ===