جان باردین: تفاوت میان نسخه‌ها

باردین در ۱۹۵۱ با ترک آزمایشگاه‌های بل به دانشکده‌های مهندسی برق و فیزیک در [[دانشگاه ایلینوی در اربانا شمپین]] پیوست. در ایلینوی، وی دو برنامه تحقیقاتی مهم ایجاد کرد، یکی در دانشکده مهندسی برق و دیگری در دانشکده فیزیک. برنامه تحقیقاتی در دانشکده مهندسی برق، به هر دو جنبه تجربی و نظری درباره [[نیمه رسانا|نیمه‌هادی‌ها]] و برنامه تحقیقاتی در گروه فیزیک، به جنبه‌های نظری سیستم‌های کوانتومی ماکروسکوپی، به ویژه [[ابررسانایی]] و مایعات کوانتومی می‌پرداخت. وی از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۷۵ یک استاد فعال در ایلینوی بود و سپس در ۱۹۷۵ بازنشسته شد. پس از بازنشستگی، باردین تحقیقات خود را در طول دهه ۱۹۸۰ ادامه داد و مقالاتی را در مجلات علمی ''[[فیزیکال ریویو لترز]]'' و ''[[فیزیک امروز]]'' تا کمتر از یک سال قبل از درگذشتش منتشر کرد.

وی از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۷۵ یک استاد فعال در ایلینوی بود و سپس در ۱۹۷۵ بازنشسته شد. پس از بازنشستگی، باردین تحقیقات خود را در طول دهه ۱۹۸۰ ادامه داد و مقالاتی را در مجلات علمی ''[[فیزیکال ریویو لترز]]'' و ''[[فیزیک امروز]]'' تا کمتر از یک سال قبل از درگذشتش منتشر کرد. اولین دانشجوی دکترای او در دانشگاه ایلینوی، [[نیک هولونیاک]] (۱۹۵۴)، اولین [[ال ای دی]] (دیود نورافشان) را در ۱۹۶۲ اختراع کرد و همچنین موفق به دریافت دو جایزه ارزنده [[مدال افتخار انجمن مهندسان برق و الکترونیک|مدال افتخار]] و [[مدال ادیسون]] از [[انجمن مهندسان برق و الکترونیک]] شد.<ref name="John Bardeen 2">{{cite web |url=http://www.pbs.org/transistor/album1/bardeen/bardeen2.html |title=Biography of John Bardeen 2 |accessdate=2007-12-24 |publisher=PBS}}</ref><!-- تکمیل یادکرد توسط ربات از ویکی انگلیسی --><ref name="knightridder">{{cite news |title=Nice Guys Can Finish As Geniuses at University of Illinois in Urbana-Champaign. |url=http://www.highbeam.com/doc/1G1-96919218.html |work=Knight Ridder News Service |publisher=Chicago Tribune |date=2003-01-25 |accessdate=2007-08-03 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20110516180527/http://www.highbeam.com/doc/1G1-96919218.html |archivedate=۱۶ مه ۲۰۱۱ |dead-url=yes}}</ref>