'''سیاست فضایی''' یک فرآیندفرایند تصمیم‌گیری سیاسی و استفاده از [[سیاست‌گذاری عمومی|سیاست‌های عمومی]] [[کشور مستقل|کشور]] (یا مجموعه‌ای از کشور‌هاکشورها) در مورد [[پرواز فضایی|پرواز]] و استفاده از [[فضای بیرونی]] زمین، هم برای اهداف غیرنظامی ([[اکتشاف فضایی|علمی]] و [[تجارت|تجاری]]) و هم برای اهداف [[نظامی‌گری|نظامی]] است. پیمان‌های بین‌المللی، مانند [[پیمان فضای بیرونی]] امضا‌شدهامضاشده در سال ۱۳۴۶ خورشیدی، تلاش می‌كنندمی‌کنند تا حداكثرحداکثر استفاده‌های مسالمت‌آمیز از فضا را به حداكثرحداکثر برسانند و [[نظامی‌سازی فضا]] را محدود كنندکنند.
سیاست فضایی با [[سیاست علم|سیاست علمی]] در هم تنیده‌است،تنیده‌است، زیرا برنامه‌های ملی فضایی اغلب در [[علوم فضایی]] و همچنین در زمینه [[سیاست دفاع از سرزمین|سیاست دفاع]] برای برنامه‌هایی مانند ساخت و توسعه [[ماهواره شناسایی|ماهواره‌های جاسوسی]] و [[جنگ‌افزار ضدماهواره|جنگ‌افزار‌هایجنگ‌افزارهای ضد‌ماهوارهضدماهواره]] [[تأمین مالی تحقیقات|سرمایه‌گذاری می‌کنند]]. این سیاست همچنین شامل مقررات دولتی فعالیت‌های شخص ثالث مانند [[ماهواره مخابراتی|ماهواره‌های ارتباطاتی]] تجاری و [[پرواز فضایی خصوصی|پرواز‌هایپروازهای خصوصی]] است.<ref name="Goldman">{{Cite book|last=Goldman|first=Nathan C.|title=Space Policy:An Introduction|year=1992|publisher=Iowa State University Press|location=Ames, IA|isbn=0-8138-1024-8|page=vii}}</ref>
سیاست فضایی همچنین شامل ایجاد و استفاده از [[قانون فضای بیرونی|قانون فضا]] و باعث پیدایش سازمان‌های [[حمایت از فضای بیرونی]] می‌شوند تا آن‌ها از دلیل اکتشافات فضایی حمایت کنند.
== قانون فضا ==
قانون فضا حوزه‌ای از قانون است که شامل قوانین ملی و [[حقوق بین‌الملل|بین‌المللی]] حاکم بر فعالیت‌ها در فضا است. در حال حاضر پنج پیمان وجود دارد که بدنه حقوق بین‌الملل فضایی را تشکیل می‌دهد.
[[اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی|اتحاد جماهیر شوروی]] با راه‌اندازی [[اسپوتنیک-۱]] اولین ماهواره خود،خود، در تاریخ ۱۲ [[مهر (ماه)|مهر]] [[۱۳۳۶ (خورشیدی)|۱۳۳۶]] خورشیدی به اولین کشور باشگاه فضایی تبدیل شد.
