دریاکنار (شهرک): تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Mehransultanynejad (بحث | مشارکت‌ها)
نشریه دریاکنار
Mehransultanynejad (بحث | مشارکت‌ها)
نشریه دریاکنار
خط ۱:
 
{{بهبود منبع}}
دریاکنار - شهرک دریاکنار - [[نشریه]] [[دریاکنار]] - مدیرمسئولی مهندس [[مهران]] [[سلطانی]] [[نژاد]]{{عکس-نیاز}}
Www.daryakenar. Ir'''شهرک دریاکنار''' یک شهرک ساحلی مسکونی-تفریحی است که در امتداد "دریای خزر" و ۵ کیلومتری شهرستان [[بابلسر]] در مسیر [[بابلسر]] به [[فریدون کنار]] قرار دارد. احداث این شهرک ساحلی با حمایت محمد رضا شاه پهلوی و در اوایل دههٔ ۴۰ خورشیدی آغاز و در اواخر آن به پایان رسید که در زمان خود از جمله اولین و بزرگترین شهرک‌های ایران در سطح خاورمیانه به شمار می‌رفت.
خط ۷:
این شهرک بدلیل واقع شدن در مجاورت دریای خزر و داشتن فضاهای سبز انبوه و محیط خانوادگی دلچسب، معروف شده‌است. جاده‌های [[هراز]]، [[فیروزکوه]]، و کناره نیز امکان مسافرت‌های بین شهری را برای ساکنان شهرهایی چون [[تهران]]، [[ساری]]، [[بابل (شهر)|بابل]]، و غیره فراهم نموده و اکثر مالکان و مستاًجران آن، ایام تعطیل به خصوص عید نوروز و فصل تابستان را در آنجا سپری می‌کنند.
 
خیابان‌های زوج شهرک به دریا می‌رسد که با سنگهایی بزرگ پوشیده شده‌است. در آخر خیابان یکم این شهرک، رستوران، مغازه‌ها و سرگرمیهای گوناگون به همراه صندلی‌های ساحلی برای مردم در نظر گرفته شده‌است. خیابان‌های ششم و هفدهم دریا کنار به ساحل شنا مرتبطند که دارای [[نجات غریق]] است. معمولاً در فصل‌های گرما ساحل خیابان ششم برای آقایان، و ساحل خیابان هفدهم برای بانوان فراهم می‌شود و هنگامی که یکی از دو ساحل مناسب شنا نباشد، ساحل دیگر از صبح تا ساعت ۳ مخصوص آقایان و از ساعت ۳ به بعد در اختیار خانم ها قرار می‌گیرد.<ref>{{یادکرد وب|
 
[[نشریه دریاکنار]] بازگشت دریاکنار پس از 66 سال به بوشهر  
 
شماره ی اول روزنامه دریاکنار در نیمه ی دوم سال 1330شمسی/1951میلادی در بوشهر منتشرشد. این روزنامه به طور هفتگی در4 الی 6 صحفه و در قطع متوسط با حروف سربی انتشار می یافت و قیمت تک فروشی آن دو ریال بود. گاه به دلیل تراکم آگهی، دریاکنار در 8 صفحه منتشر می شد.  
 
تیراژ دریاکنار یک هزار نسخه در هرشماره بود. روزنامه را هیئت تحریریه ای مرکب از «سیدصادق یزدانی» و «عبدالرحیم جعفری» اداره می کرد. دریاکنار در چاپخانه ی«گلستان» شیراز به چاپ می رسید و دربوشهر و در حوزه خلیج فارس و در کشورهای عربی توزیع می شد. مطالب روزنامه دریاکنار آمیخته ای از برخی مسائل ساده ی اجتماعی، اخبار ایران و جهان درج مطالب فرهنگی و هنری البته آگهی، بیشتر ثبتی بود. مشی سیاسی این روزنامه تا حدود زیادی راست گویانه بود که از وابستگی صاحب امتیاز آن به قشربازاری و سرمایه داری خرده پا ناشی می شد. روزنامه دریاکنار در پی کودتای 28 مرداد 1332 به دلیل مشکلات قانونی دچار توقیف شد و فرماندار نظامی وقت بوشهر جلو انتشار آن را گرفت. عبدالحسین زاهدی صاحب امتیاز و سردبیر روزنامه برای ادامه ی انتشار نشریه اش دست به ترفند جالبی زد که تا آن هنگام درتاریخ مطبوعات بوشهر بی سابقه بود و آن استفاده از امتیاز روزنامه ی «پست خلیج» بود. امتیاز پست خلیج پیش از این متعلق به سید محمد صادق یزدانی مدیر داخلی روزنامه دریاکنار بود که به دلیل مشکلات مالی از ادامه انتشار آن منصرف شده بود. زاهدی از امتیاز پست خلیج استفاده کرد و با همان شماره سریال قبلی روزنامه دریاکنار، روزنامه پست خلیج را منتشر کرد و در سرصفحه آن این جمله کوتاه را نوشت: «دریاکنار برای مشترکین»
 
دریاکنار در مطالب اجتماعی خود بیشتر بر مسائل شهری و نابسامانی های موجود در ادارات دولتی تاکید می نمود و با لحنی مودبانه برخی معضلات فراگیر مانند عدم بهداشت و وجود بیکاری را گوشزد مسئولان می کرد.
 
روزنامه دریاکنار توجه خاصی به ترجمه قصه ها و مطالب خارجی داشت و چند تن از مترجمانی که بعدها صاحب نام و آوازه شدند، در این روزنامه ذوق آزمائی کرده اند. یکی از این مترجمان آقای عبدالحسین شریفیان است که چندین داستان کوتاه و بلند را از انگلیسی به فارسی برگردانده و در دریاکنار به چاپ رسانیده است. از جمله این داستان ها، قصه کوتاه «سیاهپوست» نوشته «ریچارد رایت» است که در چند شماره دریاکنار به چاپ رسید.
 
با کودتای 28 مرداد 1332 و حاکمیت مطلق اختناق و سانسور، روزنامه دریاکنار تعطیل شد و به این حرکت عظیم فرهنگی پایان داده شد،
 
امروز پس از گذشت 66 سال، انتشار دوباره نشریه دریاکنار به مدیر مسئولی مهندس مهران سلطانی نژاد در استان بوشهر از سرگرفته شد.
 
== منابع ==
 
== سید قاسم یاسینی نگارنده کتاب صدسال مطبوعات بوشهر، رکنی اساسی در تاریخ روزنامه نگاری ایران ==
{{پانویس}}