آنارکو-کاپیتالیسم: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
نجات ۱ منبع و علامت‌زدن ۰ به‌عنوان مرده.) #IABot (v2.0 |
اصلاحات مختلف فاصله و ارقام |
||
خط ۱:
{{نوارکناری لیبرترینیسم|expanded=مکاتب}}
{{سرمایه‌داری|expanded=انواع}}
'''آنارکو-کاپیتالیسم''' (همچنین '''آنارشیسم بازار آزاد'''،<ref name="Stringham504">Edward Stringham, ''Anarchy and the law: the political economy of choice,'' [http://books.google.com/books?id=nft4e62nicsC&pg=PA504&dq=anarcho-capitalism+market+anarchism&hl=en&ei=PuBiTOv3MMX7lwfQxc2DAw&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=4&ved=0CDkQ6AEwAw#v=onepage&q=anarcho-capitalism%20market%20anarchism&f=false p. 504]</ref> '''آنارشیسم بازار'''،<ref>Roderick T. Long, Tibor R. Machan, ''Anarchism/minarchism: is a government part of a free country?,'' Ashgate Publishing, Ltd. , 2008, [http://books.google.com/books?id=PUev30VZ04kC&pg=PR7&dq=anarcho-capitalism+libertarian&hl=en&ei=DtNiTMzdOIWBlAeZmIiTCw&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=4&ved=0CDcQ6AEwAzgK#v=onepage&q=anarcho-capitalism%20libertarian&f=false Preface], {{ISBN|978-0-7546-6066-8|en}}, {{ISBN|978-0-7546-6066-8|en}}</ref>
در یک جامعه آنارکو-کاپیتالیستی، اجرای قانون، دادگاه‌ها و همه خدمات دیگر، به جای دولت و به واسطه دریافت مالیات، توسط رقابت کنندگان با بودجه خصوصی فراهم می‌شوند و پول نیز از طریق [[بخش خصوصی]] و به‌طور رقابتی در یک بازار باز فراهم می‌شود. نتیجتاً فعالیت‌های شخصی و اقتصادی زیرمجموعه آنارکو-کاپیتالیسم در چهارچوب قوانین خصوصی تنظیم می‌شود و نه از طریق سیاست‌گذاری. در یک تعریف کلی و خلاصه شده می‌توان گفت آنارکولیبرالیسم آنارشیسمی است که از [[مالکیت خصوصی]] دفاع می‌کند.<ref name="Encyclopædia Britannica Online">libertarianism. (2007). In Encyclopædia Britannica. Retrieved 30 July 2007, from [http://search.eb.com/eb/article-234237 Encyclopædia Britannica Online]</ref>
خط ۱۰:
== فلسفه ==
=== اخلاق ===
آنارکوکاپیتالیسم، آن گونه که راتبارد و دیگران فرموله کرده‌اند، بر مبنای اصل لیبرترین «عدم تجاوز» بنا شده‌است. بر اساس اصل عدم تجاوز(nonaggression principle)، فرد حق دارد با بدن خودش هر کاری که می‌خواهد بکند، تا زمانی که با آن کار به بدن یک فرد دیگر اعمال تجاوز نکند.<ref name="donya-e-eqtesad.com">[http://donya-e-eqtesad.com/Default_view.asp?@=230726 مالکیت و اصل عدم تجاوز: چرا بازتوزیع قابل دفاع نیست] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120404030018/http://donya-e-eqtesad.com/Default_view.asp?@=230726 |date=۴ آوریل ۲۰۱۲
{{نقل قول|اصل بنیادین نظریه سیاسی لیبرترین می‌گوید که هرکس مالک خویشتن است و حق مطلق قضاوت دربارهٔ بدن خویش را داراست. این بدان معناست که هیچ فرد دیگری به هیچ عنوان حق هجوم یا نقش حق مالکیت فرد دیگری را ندارد. در ادامه هر فردی مالک هر آن چیزی از جمله منابعی است که پیشتر تحت مالکیت در نیامده باشند یا او با «نیروی کار» خویش ترکیب کرده باشد. با این اصول دوگانه است که استدلال اثباتی کل سیستم حقوق مالکیت در یک بازار آزاد شکل می‌گیرد…<ref>Rothbard, Murray N. (1982) [http://www.mises.org/rothbard/lawproperty.pdf "Law, Property Rights, and Air Pollution"] Cato Journal 2, No. 1 (Spring 1982): pp. 55–99. Retrieved 20 May 2005</ref>}}
خط ۵۷:
برخلاف تنهیل‌ها و راتبارد که اشتراک ایدئولوژیک اخلاق و [[فلسفه اخلاق]] را لازم می‌دانند، دیوید فریدمن پیشنهاد می‌کند «نظام حقوقی برای سود در بازار باز تولید می‌شود، همان گونه که کتاب‌ها و سینه‌بندها امروزه تولید می‌شوند.» ممکن است بین انواع گوناگون حقوق رقابت به وجود آید، همان‌طور که بین انواع مختلف خودرو رقابت وجود دارد.»<ref name = "koltwm">Friedman, David. ''The Machinery of Freedom''. Second edition. La Salle, Ill, Open Court, pp. 116–117.</ref> فریدمن می‌گوید این که آیا این کار به جامعه‌ای لیبرترین منجر خواهد شد «باید اثبات شود.» او می‌گوید که این ممکن است به قوانین به شدت غیرلیبرترین چون قانون ضدمواد مخدر بینجامد؛ ولی، او فکر می‌کند که این موارد نادر خواهد بود. او استدلال می‌کند که «اگر ارزش یک قانون برای هوادارانش از هزینه‌اش برای قربانیانش کمتر باشد… آن قانون در یک جامعه آنارکو-کاپیتالیست باقی نخواهد ماند.»<ref>Friedman, David. The Machinery of Freedom: Guide to a Radical Capitalism. Harper & Row. pp. 127–128</ref>
آنارکو-کاپیتالیست‌ها دفاع عمومی از آزادی فردی (یعنی دادگاه‌ها، [[نیروهای نظامی]] یا پلیس) را فقط تا آن جا می‌پذیرند که این گروه‌ها بر مبنایی به صراحت داوطلبانه شکل گرفته باشند و حقوق بگیرند؛ ولی، آن‌ها نه فقط به تأمین بودجه خدمات دفاعی دولت بلکه به این که حکومت خود را تنها اعمال‌کننده مشروع زور فیزیکی فرض می‌کند نیز اعتراض دارند. یعنی، دولت به زور بخش خصوصی را از فراهم آوردن امنیت فراگیر نظیر سیستم‌های پلیس، قضایی و زندان برای حفاظت از افراد در برابر متجاوزین بازمی‌دارد. آنارکو-کاپیتالیست‌ها معتقدند دولت هیج چیزی ندارد که بدان برتری اخلاقی بدهد که حق داشته باشد از زور فیزیکی برای بازداشتن متجاوزین سود جوید ولی افراد شخصی این حق را نداشته باشند. همچنین، اگر اجازه رقابت در بخش امنیتی داده می‌شد، قیمتها کمتر می‌شد و خدمات به اعتقاد آنارکو-کاپیتالیست‌ها ارزان‌تر می‌شدند. به اعتقاد مولیناری، «در یک حکومت آزاد، تشکیلات طبیعی صنعت امنیت از دیگر صنایع متفاوت نخواهد بود.»<ref name="Molinari-1849">Molinari, Gustave de (1849) [http://praxeology.net/GM-PS.htm The Production of Security]''(trans. J. Huston McCulloch)'. ' Retrieved 6 January 2013. {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20130116193642/http://praxeology.net/GM-PS.htm |date=۱۶ ژانویه ۲۰۱۳
به جای نهادهای دولتی متکی بر مالیات‌گیری اجباری، [[سازمان‌های خیریه]] متکی بر مبالغ اهدایی داوطلبانه یا کمک شخصی همکارانه گروه‌های افراد می‌توانند حفاظت از آنانی را که قادر به پرداخت هزینه چنین حفاظتی نیستند را بر عهده بگیرند.<ref>Rothbard, Murray N. (1973) [http://www.mises.org/rothbard/newliberty.asp ''For a new Liberty''] Collier Books, A Division of Macmillan Publishing Co. , Inc. , New York: pp.223. Retrieved 6 January 2012.</ref>
خط ۱۵۲:
* حقوق چندمرکزی
* جامعه حقوق خصوصی<ref name="Hoppe-2001"/>
* آنارشی مالکیت خصوصی<ref name="Hoppe-2001">[[هانس هرمان هپه|Hoppe, Hans-Hermann]] (2001)[http://www.lewrockwell.com/hoppe/hoppe5.html "Anarcho-Capitalism: An Annotated Bibliography"] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20130603002918/http://www.lewrockwell.com/hoppe/hoppe5.html |date=۳ ژوئن ۲۰۱۳
* کاپیتالیسم ناب
* radical capitaکاپیتالیسم بی حکومت
| |||