الکساندر سوکوروف: تفاوت میان نسخه‌ها

''مادر و پسر'' (۱۹۹۷) اولین فیلم بلند شناخته شده وی در سطح جهانی بود که به بیستمین جشنواره بین‌المللی فیلم مسکو {{به انگلیسی|Moscow International Film Festival}} راه یافت و برنده جایزه ویژه سنت جرج نقره‌ای شد.<ref>"20th Moscow International Film Festival (1997)". MIFF. Retrieved 2013-03-22.</ref> بازتاب این فیلم در ''پدر و پسر'' نمودار شد که به خاطر در بر داشتن مسائل جنسی همجنسگرایانه موجب سر در گمی منتقدان شد (گرچه خود سوکوروف با این تفسیر مخالف است). [[سوزان سانتگ]] دو تا از فیلم‌های سوکوروف را جزو ده فیلم مورد علاقه‌اش در دهه نود قرار داد و گفت: «در حال حاضر هیچ کارگردانی نیست که فیلم‌هایش را به اندازه او تحسین کنم.» سوکوروف در سال ۲۰۰۶ از [[جشنواره بین‌المللی فیلم مانهایم-هایدلبرگ]] جایزه استاد سینما را دریافت کرد.

 

 

سوکوروف چهارگانه‌ای در کاوش اثرات فسادآور قدرت ساخته است. سه قسمت اول در مورد حکمرانان برجسته قرن بیستم بودند ''[[مولوخ (فیلم)|مولوخ]]'' (۱۹۹۹) درباره [[آدولف هیتلر|هیتلر]]، ''تورس'' (۲۰۰۱) درباره [[ولادیمیر لنین|لنین]] و ''[[خورشید (فیلم)|خورشید]]'' (۲۰۰۴) درباره امپراتور [[هیروهیتو]]. در سال ۲۰۱۱ سوکوروف آخرین قسمت این سری، ''فاوست''، یک بازگویی از [[فاوست گوته]] را کارگردانی کرد و غرایز و حقه‌های فاوست را در اشتیاقش برای قدرت به تصویر کشید که در ۸ سپتامبر ۲۰۱۱ در شصت و هشتمین جشنواره بین‌المللی ونیز وارد رقابت شد و برنده شیر طلایی با ارزش‌ترین جایزه جشنواره شد. تهیه‌کننده این فیلم درباره ''فاوست'' می‌گویید: «این فیلم هیچ ارتباطی با وقایع دنیای امروز ندارد-در اوایل قرن نوزدهم اتفاق می‌افتد- اما تلاش مداوم سوکوروف برای شناخت انسان و نیروهای درونی‌اش را بازتاب می‌کند.»<ref>Holdsworth, Nick (2009-05-12). "'Faust' finishes Russian 'trilogy'". Variety. Retrieved 2011-01-25.</ref>