۴۸
ویرایش
تفاوت میان نسخه‌های «تهیه‌کننده موسیقی»
←تاریخچه
The.koosha (بحث | مشارکتها) |
The.koosha (بحث | مشارکتها) |
||
|
== تاریخچه ==
در ابتدای صنعت ضبط و نشر موسیقی، وظیفه‌ی یک تهیه کننده تنها محدود به ضبط اثر در یک نوبت و به صورت زنده بود<ref>{{یادکرد وب |نام خانوادگی۱=Gerstein |نام۱=Yuval |عنوان=The role of the music producer - A short historical overview |وبگاه=http://www.yuvalgerstein.com/wp-content/uploads/2011/10/The-role-of-the-music-producer-A-short-historical-overview-by-Yuval-Gerstein.pdf}}</ref>. در اصل، وظیفه‌ی تهیه کنندگان کنونی در دهه‌ی 20 و 39 میلادی بر عهده‌ی واحد رپرتوار ناشرین آثار موسیقی بود که بر محصولات "پاپ" دوران خود نظارت داشته و اغلب ارکستر مربوط به این آثار را راهبری می‌کردند. موارد مشابه این نوع از تهیه کنندگان شامل "بن سلوین" در [[کلمبیا رکوردز]]، "ناتانائیل شیلکرت" در "ویکتور رکوردز" و "باب هرینگ" در "برانسویک رکوردز" هستند. تا پایان دهه‌ی 30 میلادی نخستین استودیوهای حرفه‌ای آهنگسازی و ضبط صدا، مستقل از شرکت‌های بزرگ این صنعت تأسیس شد. این اتفاق به طور خاص موجب تفکیک نقش رپرتوار و تهیه کننده گردید. با اینحال عنوان "تهیه کننده" از اواخر دهه‌ی 40 میلادی در صنعت موسیقی مورد استفاده‌ی عموم قرار گرفت.
به تدریج طی دهه‌ی 50 و 60 میلادی و با پیشرفت تکنولوژی، نقش تهیه کننده موسیقی دچار تغییر شد. فن‌آوری ضبط مولتی‌ترک موجب تغییراتی اساسی در فرایند ضبط آثار موسیقی شد. پیش از این، تمام عناصر یک اثر موسیقایی (از جمله صدای خواننده اصلی، همخوانی‌ها، ریتم‌نوازی و تکنوازی‌ها و...) بایستی به صورت همزمان اجرا و ضبط می‌شد. تمام نوازندگان و خوانندگان بایستی در یک استودیوی بزرگ حاضر می‌شدند تا ضبط یک آهنگ به صورت کامل انجام گردد. اما با تکنولوژی ضبط مولتی‌ترک، خطوط ریتم نوازی یک اثر (مثل گیتار بیس، سازهای کوبه‌ای و گیتار ریتم و...) به صورت جداگانه ضبط شده و سپس خطوط مربوط به خوانندگان و تکنوازی‌ها به آن اضافه می‌گردد. در این روش محدودیتی در دفعات ضبط وجود نداشت و به منظور دستیابی به بهترین نتیجه برداشت‌های متعددی از یک قطعه انجام می‌شد. دیگر نیازی به حضور تمام خوانندگان و نوازندگان در یک استودیو جهت ضبط همزمان قطعات نبود و بخش‌های مربوط به نوازنده (یا خواننده) در جلسات جداگانه‌ای ضبط می‌شد.
| |||