شکافت هسته‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
اشتباه
خوب
خط ۵:
برای ایجاد شکافت هسته‌ای نیاز به بمب باران نوترونی است. یعنی نوترونی را که سرعت آن (تقریباً) با سرعت نور برابری می‌کند توسط [[آب سنگین|آبهای سنگین]] کاهش سرعت پیدا کنند تا بعد از ناپایدار شدن هسته اتم، اتم تجزیه شود. (در [[اورانیوم]] پس از تجزیه عناصر باریم و کریپتون و 2 یا 3 عدد نوترون پس داده می‌شود)
 
[[اتو هان|اوتوهان]] زمانی که قصد داشت از بمباران [[اورانیوم]] با نوترون آن را به [[رادیم]] تبدیل کند دریافت که به اتم بسیار کوچک‌تری دست یافته‌است. در تمام [[واکنش هسته‌ای]] که تا ان زمان شناخته شده بود تنها ذرات کوچک از هسته جدا می‌شدند اما این بار یک تقسیم بزرگ رخ داده بود. [[لیزه مایتنر]] و [[اوتو رابرت فریش]] دریافتند که فراوردهٔ این بمباران نوترونی باریم است و جرم هر اتم اورانیم هنگام تبدیل شدن به ذرات کوچک‌تر به اندازهٔ یک پنجم جرم یک پروتون کاهش می‌یابد و این جرم مطابق رابطهٔ اینشتین E=mc² به انرژی تبدیل شده‌است. به خاطر شباهت این پدیدهٔ تقسیم هسته با [[تقسیم سلولی]] مایتنر و فریش آن را شکافت نامیدند. مقالهٔ این یافته در یازدهم دسامبرفوریه ۱۹۳۹ در نشریهٔ [[نیچر]] با عنوان «واکنش هسته‌ای نوع جدید» منتشر شد.
 
در تصویر اتم اورانیم-۲۳۵ دیده می‌شود که پس از برخورد یک نوترون به [[ایزوتوپ]] اورانیوم-۲۳۶ تبدیل شده و به سرعت متلاشی شده و پرتوهای [[پرتوزا|رادیو اکتیو]] از خود ساطع می‌کند. سپس به دو عنصر باریم-۱۴۱ و کریپتون-۹۲ تقسیم شده و به پایداری می‌رسد و در ضمن ۲/۵ عدد نوترون دیگر آزاد می‌کند که هر یک موجب شکافت یک هستهٔ اورانیوم دیگر می‌شوند و این واکنش زنجیره‌ای مرتب ادامه پیدا می‌کند.