هندسه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶:
در آغاز هندسه بر پایهٔ دانسته‌های تجربی پراکنده‌ای در مورد طول و زاویه و مساحت و حجم قرار داشت که برای [[مساحی]] و ساختمان و [[نجوم]] و برخی [[صنایع دستی]] لازم می‌شد. بعضی از این دانسته‌ها بسیار پیشرفته بودند مثلاً هم مصریان و هم بابلیان [[قضیه فیثاغورث]] را ۱۵۰۰ سال قبل از [[فیثاغورث]] می‌شناختند.
 
[[یونانیان باستان:|یونانیان]] دانسته‌های هندسی را مدون کردند و بر پایه‌ای [[استدلالی]] قراردادند. برای آنان هندسه، مهم‌ترین دانش‌ها بود و موضوع آن را مفاهیم مجردی می‌دانستند که اشکال مادی فقط تقریبی از آن مفاهیم مجرد بود. در سال ۶۰۰ قبل از میلاد مسیح، یک آموزگار اهل [[ایونیا]] (که در روزگار ما بخشی از [[ترکیه]] به‌شمار می‌رود) به نام [[طالس|تالس]]، چند [[گزاره]] یا [[قضیه|قضیهٔ]] هندسی را به صورت استنتاجی ثابت کرد. او آغازگر [[هندسه ترسیمی]] بود. روش استنتاجی روشی است علمی (بر خلاف روش استقرایی) که در آن مسئله‌ای به وسیلهٔ قضایا و حکم‌ها ثابت می‌گردد. فیثاغورث که او نیز اهل ایونیا و احتمالاً از شاگردان تالس بود توانست قضیه‌ای را که به نام او مشهور استاست، [[اثباتبرهان (ریاضی)|اثبات]] کند. البته او واضع این قضیه نبود.
 
اما [[دانشمندی]] به نام [[اقلیدس]] که در [[اسکندریه]] زندگی می‌کرد، هندسه را به صورت یک علم بیان نمود. وی حدود سال ۳۰۰ پیش از میلاد مسیح، تمام نتایج هندسی را که تا آن زمان شناخته بود، گرد آورد و آن‌ها را به‌طور منظم، در یک مجموعهٔ ۱۳ جلدی قرار داد. این کتاب‌ها که [[اصول اقلیدس|اصول هندسه]] نام داشتند، به مدت ۲ هزار سال در سراسر دنیا برای مطالعهٔ هندسه به کار می‌رفتند.