شورانگیز (ساز): تفاوت میان نسخه‌ها

'''شورانگیز'''‌سازی زهی مضرابی و تلفیقی از [[سه‌تار]]، [[تار]] و [[تنبور]] است که سال‌ها پیش برای اولین بار به پیشنهاد [[علی تجویدی]] و توسط [[ابراهیم قنبری مهر]] ساخته شده بود.

شیوهٔ نواختن این ساز در اصل برگرفته از [[سه‌تار]] است گرچه خصیصه‌های صوتیِ آن در بعضی موارد تفاوت‌های اساسی دارد. به عنوان مثال، طنینِ بیشترِ شورانگیز به خاطرِ استفاده از کاسهٔ [[تنبور]] است که صفحهٔ آن علاوه بر چوب، از پوست هم بهره می‌برد.

شورانگیز دارای شش سیم (دو سیم اول و دوم به صورت جفت بسته شده) و ۲۰ پرده است. حوزهٔ صدایی شورانگیز از [[دو (نت موسیقی)]] تا [[می(نت موسیقی)]] [[کرن]] می‌باشد و از لحاظ طول ارتعاش نیز متفاوت از تار و سه تار و طولانی‌تر از آنهاست. به این ترتیب که طولِ کاسه ۳۶ سانتی‌متر و طول دسته از محل اتصال تا شیطانک حدود ۴۱ سانتی‌متر می‌باشد.

[[حسین علیزاده]] در تعدادی از آثارش مانند [[ماه و مه]]، باده تویی، نوای نور و… از این ساز استفاده کرده‌است.