سوانته آرنیوس: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

 

 

آرنیوس معتقد بود که [[اسید]]ها و [[باز (شیمی)|باز]]ها هنگام حل شدن در آب، به طور جزیی یا کامل تفکیک می‌شوند و ذره‌های بارداری به نام [[یون]]، پدید می‌آورند. این ایدهٔ آرنیوس، در زمان خود، یک ایدهٔ انقلابی بود. به طوری که اغلب شیمیدان‌ها بر این باور بودند که [[مولکول|مولکول‌]]ها نمی‌توانند به یون‌های مثبت و منفی، شکسته شوند. به همین دلیل، با دادن کرسی استادی به وی، مخالفت کردند؛ اما شیمیدان‌های جوان در پژوهش‌های خود، به نتایجی دست یافتند که با نظریه آرنیوس، همخوانی داشت. این روند، ادامه یافت تا اینکه در سال ۱۹۰۳ میلادی، جایزهٔ نوبل شیمی به وی، اهدا شد.