بوریس یلتسین: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Maryam101010 (بحث | مشارکت‌ها)
تغییراتی در زندگی سیاسی بوریس یلتسین از کتاب جنگ سرد نوشته بریتا بجورنلوند ترجمه مهدی حقیقت خواه انتشارات ققنوس شابک: 964-311-640-9 افزودم
برچسب‌ها: جمع عربی واژگان فارسی متن دارای ویکی‌متن نامتناظر ویرایشگر دیداری
Maryam101010 (بحث | مشارکت‌ها)
منابع متن کتاب جنگ سرد با الگوی ویکی پدیا آپدیت گردید.
برچسب‌ها: متن دارای ویکی‌متن نامتناظر ویرایشگر دیداری
خط ۴۵:
یکشنبه 13 ژانویه به یکشنبه خونین معروف شد. چون سربازان شوروی به برج  تلویزیون و دیگر ساختمان ها در ویل نیوز یورش بردند و 14 نفر را کشتند. یکشنبه بعد نیروهای شوروی به وزارت کشور در ریگا حمله کردند و 5 لتونیایی را کشتند. در مسکو موضع گورباچف ناروشن بود. نخست از این اقدامات دفاع کرد ، بعدا آن را محکوم ساخت. هزاران نفر در اعتراض به این سرکوبی به خیابانها ریختند. گورباچف تلاش می کرد اتحاد شوروی را حفظ کند و طرح های جدیدی برای دست نخورده نگه داشتن کشور پیشنهاد کرد که به جمهوری ها خودمختاری بیشتری می داد. پیمان اتحاد او که مستلزم تعدیل پیوند میان جمهوری ها و دولت مرکزی شوروی بود، در یک همه پرسی سراسری به تصویب رسید ، اما یلتسین و چندین جمهوری رای گیری را تحریم کردند. در آوریل 1991 که [[گرجستان]] اعلام استقلال کرد به نظر می رسید، که وضعیت بیشتر در جهت فروپاشی است. دو ماه بعد روس ها بوریس یلتسین را برای سمت جدید رییس جمهوری روسیه انتخاب کردند. یلتسین اینک نخستین رهبر در تاریخ روسیه بودکه به طور دموکراتیک انتخاب شده بود. در این میان تندروی های شوروی در مسکو گورباچف را زیر فشار قرار داده بودند تا وضعیت فوق العاده اعلام کند. اما گورباچف تقاضایشان را نادیده گرفت.
 
در ماه اوت 1991 ، پس از آنکه گورباچف به خانه ییلاقیش در فورس در کنار [[دریای سیاه]] سفر کرد، تصمیم گرفتند بدون او وضعیت فوق العاده اعلام کنند. 12 تندرو در یک کودتای غافلگیر کننده، خود را کمیته دولتی برای وضعیت فوق العاده،اعلام کردند و به مردم گفتند گورباچف چنان بیمار است که قادر به انجام وظایفش نیست. گورباچف در فوروس تحت بازداشت خانگی قرار گرفت و تمام تلفن ها و دیگر وسایل ارتباطی اش قطع شده بود. اما بسیاری در دولت شوروی ارتش و [[کاگ‌ب|کا گ ب]] از پیروی از دستورات کمیته اضطراری سرباز زدند. یلتسین از مقر پارلمان روسیه ساختمانی در مسکو که کاخ سفید نامیده می شد، مقاومت را رهبری می کرد. با وجود تنش های بین جمهوری نوپای روسیه و دولت مرکزی، یلتسین از گورباچف به عنوان رهبر شوروی حمایت کرد. یلتسین در یک فراخوان تاریخی و جسورانه از شهروندان که از رادیوی  مستقل خوانده شد و از طریق سرویس های تلگرافی غربی ارسال گردید، کودتا و توطئه گران را محکوم کرد و خواستار آزادی گورباچف شد. یلتسین اعلام کرد: «بی شک ضروری است به رییس جمهور کشور گورباچف فرصت داده شود با مردم سخن بگوید . امروز او در حصر است. امکان ارتباط با او از من سلب شده است. من کاملا اطمینان دارم که هموطنان ما اجازه تایید خودکامگی و بی قانونی توطئه گران را که همه شرم و وجدان را از دست داده اند نخواهند داد.ما خطاب به نظامیان از آنها می خواهیم،وظیفه والای شهروندی خود را آشکار سازند و در این کودتای ارتجاعی شرکت نکنند.ما تا انجام این خواسته ها خواستار یک اعتصاب همگانی و نامحدود هستیم.»

حامیان یلتسین به خیابانها ریختند و در اطراف کاخ سفید در مسکو ساختمانی که دولت روسیه را در خود جا داده بود، گرد آمدند و خیابان های شهرهای دیگر را نیز پر کردند. مثلا در [[سن پترزبورگ|سنت پترزبورگ]] مردم به خیابان ها ریختند تا حمایت خود را از شهردار آناتولی سوکچاک که از یلتسین در مخالفت با کودتا پشتیبانی می کرد، نشان دهند. اما توطئه گران در ماموریت خود جدی بودند و دست کم در ابتدا از کاربرد زور هراسی نداشتند. در شب بیستم اوت، نفربرهای زرهی به طرف کاخ سفید به حرکت درآمدند و سه مرد جوان را زیر گرفتند و کشتند. اما یلتسین و انبوه فزاینده هوادارانش محکم ایستادند. در پایان کمیته اضطراری حاضر نشد، مسبب خونریزی بیشتری شود. در ساعت 3 بامداد، ولادیمیر کرچکوف رییس کاگ ب و یکی از اعضای کمیته اضطراری به یلتسین خبر داد که شکست را می پذیرد. گورباچف به پایتخت بازگشت و ضمن محکوم کردن کودتا و توطئه گران گفت :«این اشخاص از مشکلات دوره گذار و تنش در جامعه و نگرانی از این که چه بر سر ما خواهد آمد، بهره برداری کردند و تصمیم گرفتند نقشه های مبالغه آمیزی را به اجرا درآورند که جامعه ما را دستخوش آشوب کامل می کرد.» او همچنین خاطر نشان کرد که اوضاع به نحو برگشت ناپذیری تغییر کرده است. من به کشور دیگری  برگشته ام و اکنون خودم هم آدم دیگری هستم. »
 
یلتسین که در عقیم گذاشتن کودتا، اراده و مهارت سیاسی خود را نشان داده بود، به وضوح در کانون توجه سیاسی قرار گرفت. رهبری و شجاعت او در تمام مدت این حادثه، استعداد واقعی او را در به حرکت درآوردن مردم روسیه و رودست زدن به رهبران کودتا نشان داد. او برای خنثی کردن آنها نقشه های زیرکانه ای طراحی کرده و از فناوری های جدید برای ارتباط با غرب علی رغم قطع خطوط تلفنی عادی بهره برده بود. افزون برآن با پخش گزارش های داخلی تایید نشده مبنی بر استعفای برخی توطئه گران سبب حالت سردرگمی در میان خود آنها شد. به گفته جان موریسون نویسند سرگذشت یلتسین رفتار یلتسین در جریان کودتا بیش از صرف شجاعت را نشان می داد. او نه تنها رو در روی رهبران کودتا ایستاد، بلکه با آمیزه ای از غلو و حیله گری آنها را از دور خارج کرد.
 
گورباچف در 24 اوت از رهبری حزب کمونیست شوروی کناره گیری کرد. تنها چند روز بعد خود حزب منحل شد. هرچند گورباچف به تلاش برای تاثیرگذاری در آینده اتحادیه شوری، ادامه داد،اما دیگر اعتبارش را از دست داد بود. در دسامبر یلتسین با لئونید کراچکوف از اوکراین و استانیسلاو شوشکوویچ از بلاروس ملاقات کرد تا در مورد آینده اتحاد شوروی به بحث بپردازند. آنها از گورباچف برای این نشست دعوت نکرده بودند. سه رهبر به اتفاق هم پیمانی را امضا کردند که پایان عمر اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و ایجاد کشور های مستقل مشترک المنافع را به جای آن اعلام می کرد. <ref>{{پک|بجورنلوند|۱۳۸۸|ک=جنگ سرد|ص=100}}</ref>
 
جانبداری بوریس یلتسین از برقراری [[دموکراسی]] در روسیه و کمک وی به این روند، از او در میان کشورهای [[غربی]] که خواهان فروپاشی شوروی بودند، یک چهره [[دموکرات]] ساخت.
سطر ۷۴ ⟵ ۷۶:
 
== منابع ==
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی = بجورنلوند|نام = بریتا|عنوان = جنگ سرد |ناشر = ققنوس |شهر = تهران |سال = ۱۳۸۸|شابک= 964-311-640-0-9}}
 
{{پانویس}}
 
* کتاب جنگ سرد نوشته بریتا بجورنلوند ترجمه مهدی حقیقت خواه انتشارات ققنوس شابک: 964-311-640-9
* ویکی‌پدیای انگلیسی
* سایت انگلیسی بی‌بی‌سی