اسماعیل ادیب خوانساری: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Fatranslator (بحث | مشارکتها) جز افزودن ناوباکس ۷.۶> الگو:موسیقی در دوران پهلوی (درخواست کاربر:Modern Sciences)+تمیز+ |
نجات ۳ منبع و علامتزدن ۰ بهعنوان مرده.) #IABot (v2.0 |
||
خط ۲۸:
'''اسماعیل ادیب خوانساری''' فرزند یک روحانی و خوشنویس برجسته به نام «میرزا محمود بن ابی القاسم الخوانساری» و شاگرد [[عندلیب گلپایگانی|عندلیب خوانساری]]، سید رحیم اصفهانی، حبیب شاطر حاجی، [[نایب اسدالله]] (و شاگرد غیرمستقیم [[حسین طاهرزاده|طاهرزاده]]) بود.
ادیب از سال ۱۳۰۳ تا سال ۱۳۰۹ گاه در [[اصفهان]] گاه در [[تهران]] به سر میبرد. در سال ۱۳۰۹ وارد خدمات دولتی شد و کار اداری خود را از ۱۶ مهر ماه ۱۳۰۹ در [[بلدیه]] که همان [[شهرداری تهران]] امروزیست آغاز کرد.<ref>[http://tv4.irib.ir/Avayeirani/default.htm برنامهٔ آوای ایرانی] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20081204010841/http://tv4.irib.ir/Avayeirani/default.htm |date=۴ دسامبر ۲۰۰۸ }} شبکه چهار صدا و سیمای ایران.</ref>
در سال ۱۳۱۹ وقتی برای نخستین بار در [[ایران]] رادیو ملی تأسیس شد، در حالی که سیونهمین سال زندگی را میگذراند به عنوان نخستین خواننده مرد رادیوی ملی ایران، به رادیو دعوت شد. او در آن دوران با نوازندگانی چون [[ابوالحسن صبا]]، [[علی اکبر شهنازی]]، [[حسین یاحقی]]، [[حبیب سماعی]]، [[عبدالحسین شهنازی]]، [[مهدی خالدی]] و [[مرتضی محجوبی]] همکاری میکرد.<ref name="autogenerated1"/>
خط ۳۹:
== تدریس و شاگردان ==
اسماعیل ادیب خوانساری مدتی در مدرسه عالی موسیقی [[روحالله خالقی]] به تدریس آواز مشغول شد که از جمله [[احمد ابراهیمی (خواننده)|احمد ابراهیمی]] از شاگردان ایشان بود. با پایهگذاری [[مرکز حفظ و اشاعه موسیقی]] توسط [[داریوش صفوت]] در سال ۱۳۴۹ از وی نیز برای تدریس آواز دعوت به عمل آمد. در سالهای ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۵ به دعوت [[هوشنگ ابتهاج]] (سایه) که مدیریت موسیقی رادیو ایران را به عهده داشت مدتی را به تعلیم تعدادی از هنرجویان علاقهمند به یادگیری آواز در رادیو ایران اختصاص داد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = فاطمه نوروند|نشانی = http://www.cgie.org.ir/fa/news/28546 |عنوان =استاد اسماعیل ادیب خوانساری از نگاه فرزندش | ناشر = مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی|تاریخ = ۱۹ فروردین ۱۳۹۴|تاریخ بازدید = ۲۶ مارس ۲۰۱۶}}</ref> از کسانی که مستقیماً از تعلیمات ادیب بهره گرفتهاند میتوان به [[حسن کسائی|حسن کسایی]]، [[هنگامه اخوان]] و [[فخری ملکپور]] اشاره کرد، [[اکبر گلپایگانی]] نیز از آموزشهای ادیب بهره بسیار برده و ظرائف مکتب اصفهان را از او آموختهاست.<ref name="استاد اسماعیل ادیب خوانساری">{{یادکرد وب|نویسنده =علی خیری |نشانی = http://www.isfahancht.ir/fa.aspx?p=49&aiuid=df281698-1c67-4638-b7d3-7e4e4f8a6329 |عنوان =استاد اسماعیل ادیب خوانساری| ناشر =اداره کل میراث فرهنگی استان اصفهان |تاریخ = |تاریخ بازدید = ۲۶ مارس ۲۰۱۶}}</ref><ref>{{یادکرد وب|نویسنده = روزنامه اطلاعات|نشانی = http://www.khansarnews.ir/?p=3619
[[محمد گلریز|محمدعلی گلپایگانی]] (محمد گلریز) برادر کوچکتر اکبر گلپایگانی نیز از آموزشهای ادیب استفاده بسیار بردهاست.{{سخ}}حسن کسایی از هنرمندانی است که آثار خصوصی و رادیویی زیادی با ادیب دارد. در سالهای ۱۳۳۴ تا ۱۳۳۵ به مدت یک سال در تهران و در خانه ادیب بود و از وی درس میگرفت. پس از اینکه به اصفهان بازگشت شعر زیر را سرود:<ref name="استاد اسماعیل ادیب خوانساری"/>
خط ۶۷:
جمله زیر نقلی است از ادیب خوانساری:
{{نقل قول|روزگاری، زندگیام را به پای هنر قربانی کردم و حالا زندگیام دارد هنرم را قربانی میکند.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی = http://www.imna.ir/vanj.hfifuqeohsfzu.html |عنوان = روزی که استاد ادیب خوانساری درگذشت |
== مرگ ==
|