روسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

تاریخ روسیه را می‌توان به دوره باستان قبل از ۸۲۰ میلادی، دولت روسیه قدیم (۱۲۴۰–۸۶۲)، دوک نشین بزرگ ولادیمیر (۱۳۸۹–۱۱۵۷)، حکومت مسکو (۱۵۴۷–۱۲۶۳)، پادشاهی روسیه؛ تزارها (۱۷۲۱–۱۵۴۷)، امپراتوری روسیه (۱۹۱۷–۱۷۲۱)، اتحاد جمهوری‌های سوسیالیست شوروی (۱۹۹۱–۱۹۱۷) و فدراسیون روسیه؛ از فروپاشی شوروی تاکنون<ref>https://ru.wikipedia.org/wiki/История_России</ref> تقسیم کرد. فدراسیون روسیه دراین دوره‌ها، فرازونشیب‌های بسیاری را تجربه کرده، آشوب‌ها، قیام‌ها و حکومت‌های مختلفی را به خود دیده و همواره مورد توجه امپراطوران و جنگاوران تاریخ؛ از مغول‌ها تا [[ناپلئون بناپارت]]؛ امپراتور فرانسه و [[هیتلر]]؛ رهبر آلمان نازی، بوده‌است. این سرزمین در طول تاریخ خود بخش‌هایی از کشورهای مختلف از جمله شمال ایران در زمان امپراتوری و مناطقی از اطراف [[دریای بالتیک]] پس از [[جنگ جهانی دوم]] در دوره [[شوروی]] را به وسعت جغرافیایی‌اش افزوده‌است.

رهبران شوروی بویژه پس از جنگ جهانی دوم، قدرت زیادی پیدا کرده و با همکاری برخی کشورها، بلوک شرق را در مقابل بلوک غرب تا سال ۱۹۹۰ میلادی، کنترل کردند. در این زمان بود که پس از حدود ۷۰ سال، نظام کمونیستی قدرت سابق خود را از دست داد و فروپاشید. فدراسیون روسیه، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین کشور باقیمانده از این فروپاشی‌ست و جانشین شوروی در سازمان‌های مختلف بین‌المللی از جمله [[سازمان ملل متحد]] شد. روسیه دارای [[حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل متحد]] است. این کشور ۷۶ درصد از خاک و ۶۶ درصد از جمعیت اتحاد شوروی سابق را به خود اختصاص داده‌است.<ref>http://www.ejil.org/pdfs/3/2/2045.pdf</ref> طی سالهای پس از فروپاشی شوروی که روسیه جدید شکل گرفته، نظام انتخاباتی چند حزبی همانند کشورهای غربی در آن ایجاد شده‌است. برخلاف دوران کمونیستی که مالکیت شخصی تقریباً وجود نداشت، اکنون [[مسکو]]؛ پایتخت یکی از شهرهای جهان با جمعیت بسیارِ میلیاردرها محسوب می‌شود.<ref>https://www.rbc.ru/photoreport/07/09/2018/5b9234a69a794732e6c16f50</ref>

 

واحد پول روسیه [[روبل]] است. روسیه با [[تولید ناخالص داخلی]] ۱٫۵۷۸ تریلیون دلار در سال ۲۰۱۷ [[فهرست کشورها بر پایه تولید ناخالص داخلی|هشتمین اقتصاد بزرگ جهان]] (ششمین بر مبنای [[قدرت برابری خرید]]) بوده‌است.<ref>https://data.worldbank.org/indicator/NY.GDP.MKTP.CD?locations=RU</ref> این کشور پس از فروپاشی شوروی به [[اقتصاد بازار]] روی آورده‌است و به [[منابع طبیعی]] عظیم خود متکی است. درآمد سرانهٔ این کشور در سال ۲۰۱۳ بیش از ۱۸ هزار دلار (بر مبنای [[برابری قدرت خرید|قدرت برابری خرید]]) که این کشور را در رتبه پنجاه و هفتم دنیا می‌نشاند. این کشور یکی از پنج عضو دائمی [[شورای امنیت سازمان ملل]]، عضو [[گروه هشت]]، [[شورای اروپا]]، [[سازمان تجارت جهانی]]، [[سازمان همکاری شانگهای]] و [[کشورهای مستقل همسود]] است.

یِوگِنی زامیاتین Евге́ний Ива́нович Замя́тин؛ (۱ فوریه ۱۸۸۴- ۱۰ مارس ۱۹۳۷) نویسنده، منتقد، نمایشنامه نویس و یکی از موثرترین افراد در تکوین ادبیات روسی به ویژه در دهه ۱۹۲۰ ادبیات این کشور به حساب می آید. پدرش کشیش ارتدوکس و معلم مدرسه ابتدایی و مادرش نوازنده چیره دست پیانو بودند. در ۱۹۰۲ زامیاتین دانشجوی مهندسی دریا در موسسه پلی تکنیک [[سنت پترزبورگ]] بود. در سال ۱۹۰۵ به [[حزب بلشویک]] پیوست. از حدود ۱۹۰۸ به عنوان نویسنده مطرح شد. از ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۱ آثاری منتشر کرد که چندان مورد استقبال نبودند. از ۱۹۱۱ نوشتن را به صورت جدی آغاز نمود. رمانی با عنوان «یک حکایت شهرستانی» در نشریه ادبی «زاویتی» منتشر کرد و با آن در سراسر روسیه مشهور شد. رمان «دخمه فراموش شده»، «آوریل»، «زهدان»، «جان سخت ها» و «آفریقا» از دیگر آثار او طی سال های ۱۹۱۴-۱۹۱۶ هستند.<ref>Александра Шаповал Инженер слова: 10 интересных фактов из жизни Евгения Замятина // «Вечерняя Москва» (9 марта 2014)</ref> مضمون اصلی در رمان های قبل انقلاب زامیاتین اغلب حکایت کارکنان دولت، روحانیان، بازرگانان و طبقه متوسط جامعه بود. پس از [[انقلاب ۱۹۱۷]]، وی از نیروی انقلاب استقبال می کرد و نُمود آن در آثارش نیز هویداست اما به برخی عملکرد افراطی بلشویک ها انتقاد داشت و در سلسله مقالاتی که منتشر می نمود به سیاست های آنان می تاخت. رمان «صیاد انسان ها»، «شمال» و «غار» از دیگر آثار اوست. او در اوج فعالیت نویسندگی با [[ماکسیم گورکی]] در رفت‌وآمد بود و گورگی او را خبره زبان روسی می دانست و استعدادش را می ستود.<ref>http://www.russofile.ru/articles/article_62.php</ref> زامیاتین با حمایت گورکی به نمایشنامه نویسی نیز روی آورد و نخستین نمایشنامه خود را به نام «شعله های سن دومینیک» در ۱۹۲۲ با مضمون ارتداد، [[اومانیسم]] و خطاپذیری در محیط اسپانیای قرن ۱۶ نوشت. امروزه در غرب بیشتر وی را با رمان «ما» که در سال ۱۹۲۷ نوشته شد می شناسند. این رمان با تصویرپردازی عالی و سبکی موجز جایگاه نویسنده را در سطح جهانی ارتقا داد.<ref>Ахметова Г. А. Роман Е. Замятина «Мы» в контексте русской классики // Российский гуманитарный журнал. — 2013. — Т. 2, № 1. — С. 57—64. — ISSN 2305-8420</ref> و <ref>Елена Дьякова. Все те же «Мы» // Новая газета. — 2012. — № 50—51 от 11 мая 2012.</ref> وی در ۱۹۳۱ شوروی را ترک کرد و در [[پاریس]] تا آخر عمر ماندگار شد. چند داستان کوتاه حاصل مهاجرت اوست. از این نویسنده رمان معروف «ما» به ترجمه بهروز مشیری در [[تهران]] چاپ شد و سپس در سال ۱۳۷۹ شمسی بار دیگر ترجمه و به چاپ رسید.

 

وی در سال ۲۰۰۸ در خانه ییلاقی خود واقع در حومه [[مسکو]] درگذشت و در صومعه دانسکی به خاک سپرده شد. در مراسم تشییع او پوتین، مدودوف، بسیاری هنرمندان و نویسندگان و مردم عادی شرکت داشتند.<ref>https://www.kommersant.ru/doc/1008337</ref>

از آثار وی که به فارسی ترجمه شده اند می توان موارد ذیل را نام برد: