اهالی شهر آشتیان فارسی‌زبان[[زبان فارسی|فارسی]] زبان می‌باشند. گویش آشتیانی که از گروه [[زبان‌های ایران مرکزی]] است تا چند دهه پیش متداول بوده ولی امروزه به‌طور پراکنده توسط کهنسالان محل به‌کار می‌رود.<ref>[http://cms.mfa.gov.ir/cms/cms/Tehran/fa/Tourism/OSTAN/Markazi.html وزارت امور خارجه] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20090821125756/http://cms.mfa.gov.ir/cms/cms/Tehran/fa/Tourism/OSTAN/Markazi.html |date=۲۱ اوت ۲۰۰۹ }}، بازدید: ژانویه ۲۰۱۰.</ref> این شهرستان در سال ۷۵ حدود ۲۱۳۳۴ نفر جمعیت داشته که ۲/۲۹ درصد آشتیان و مابقی در روستاها ساکن بوده‌اند. گویش آشتیانی قدیم تا حدود سال ۱۳۳۵ه.ش) در محلات غربی آشتیان متداول بوده و تنها روستائیانی که بیش از ۴۰ سال داشتند بدان سخن می‌گفتند.<ref>دائره المعارف بزرگ اسلام-احمدتفضلی ص 408</ref> نکته قابل تأمل دربارهٔ گویش آشتیان این است که در مدت زمانی کمتر از نیم قرن کاملاً به دست فراموشی سپرده شده‌است و تنها متن باقی‌مانده، نسخه اشعار [[میرزا محمد علی بلبل آشتیانی]] (شاعر قرن ۱۱ هجری) است. همان‌طور که در بالا گفته شد، گویش آشتیان از [[زبان‌های مرکزی ایران]] به‌شمار می‌آید و باقی‌مانده زبان‌های ایرانی پهلوی اشکانی (پارتی) است.
