ملی‌گرایی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
به نسخهٔ 27220088 ویرایش Fatranslator برگردانده شد. (توینکل) برچسب: خنثی‌سازی |
||
خط ۷:
به صورت کلی به جریان اجتماعی-سیاسیِ [[راست‌گرا|راست‌گرایی]] گفته می‌شود که می‌کوشد با نفوذ در ارکان سیاسی کشور در راه اعتلاء و ارتقای اساسی باورها، آرمان‌ها، تاریخ، هویت، حقوق و منافع ملت گام بردارد. این جریان با محور قرار دادن منافع ملت به عنوان نقطهٔ گردش تمامی سیاست‌های خارجی و داخلی، باعث جهش‌های تکاملی و سرعت بخشیدن به حرکت رو به رشد ملل در رسیدن به تمدن جهانی می‌شود.
ناسیونالیسم، در تضاد با باور
ناسیونالیسم در سیاست معمولاً به عنوان یک زیرمجموعه برای دیگر باورهای همسو شناخته می‌شود و قابلیت ارتجاع به «راست و چپ» را داراست. (برای نمونه [[ناسیونال‌سوسیالیسم]]، یا ناسیونال‌دموکراسی)
ناسیونالیسم شالوده‌ای برای خواست با هم زیستن واحدهای سیاسی و قومی است و متضمن این اندیشه‌است که فرمانروایان و شهروندان بهره‌مند از همزیستی در این واحد سیاسی فرضی متعلق به یک تبار قومی (Ethnos) هستند.
احساسات ملی ریشه در اندیشه ساخت جامعه‌ای با هویت زبانی، مذهبی، و روانشناختی مبتنی بر تصور خویشاوندی کهن اعضای یک گروه قومی فرضی است. تصور ذهنی این جامعه از واقعیتهای تاریخی آن نیز اهمیت بیشتری دارد. از اینرو گروهی از پژوهشگران به پیروی از [[ماکس وبر]]
== علت رواج ملی‌گرایی ==
خط ۲۴:
=== در جهان باستان ===
ملی‌گرایی با مفهوم امروزینش در سال‌های پایانی سده هجدهم میلادی ظهور کرد اما می‌توان ردپای آن را در جهان باستان نیز پیدا کرد. شورش یهودیان در برابر امپراتوری روم، تلاش‌های
ساسانیان پرچم‌داران ملی‌گرایی ایران در دوران
=== ملی‌گرایی در خاورمیانه ===
خط ۳۴:
در پی این دسته‌ای از روشن‌فکران به وجود آمد که به پرچم‌داری قوم‌گرایی مصری تأکید داشتند. [[رفاعه طهطاوی]] (۱۸۷۳–۱۸۰۱) ناسیونالیسم مصری را مطرح کرد. پیشتاز دیگر در ناسیونالیسم مصری [[یعقوب یصنوع]] بود. [[طه حسین]] و [[لطفی السید]] از رهبران [[حزب وفد]] نیز در سیاست مصر نفوذ فراوان یافتند. [[نحاس پاشا]] و بسیاری دیگر از سیاست‌مداران مصری ملی‌گرا بودند.
یکی از بارزترین نشانه‌های ملی‌گرایی
ترکیه از کشورهایی است که از ملی‌گرایی متأثر شد. [[برنارد لوییس]] معترف است که سه نفر الهام بخش ناسیونالیسم ترک بودند. [[آرترلملی داوید]] (۱۸۱۱–۱۸۳۲) با کتابی به نام [[بررسی‌های مقدماتی]] که پیرامون برتری نژاد ترک بر عرب و سایر ملل شرقی نوشته شده بود؛ شدیداً احساسات ناسیونالیستی ترک‌ها را شعله‌ور ساخت. [[داوید لئون کهن]] در سال ۱۸۹۹ کتابی به نام [[دیباچه‌ای بر تاریخ آسیا]] منتشر کرد و در ملی‌گرایی ترک سهم به سزایی داشت.
| |||