دخمه: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار |
نجات ۱ منبع و علامت‌زدن ۰ به‌عنوان مرده.) #IABot (v2.0 |
||
خط ۱۴:
[[پرونده:Torre del silencio, Yazd, Irán, 2016-09-21, DD 59.jpg|چپ|بندانگشتی|250px|[[دخمه زرتشتیان (یزد)|برج خاموشان یزد]]]]
[[پرونده:Zoroastrian Towers of Silence outside Yazd, Yazd province, Iran.jpg|چپ|بندانگشتی|250px|برج خاموشان یزد از نمای بالا]]
دخمه‌ها خواه ساخته شده بدست انسان خواه برآمده از عوارض طبیعی بگونه‌ای آرایش می‌یافتند تا دسترسی گوشتخواران به مردار ساده شود؛ بدین منظور بیشتر آنها فاقد سقف یا میان فضا و در خارج سکونتگاه شهری و روستایی و معمولاً بر فراز بلندی‌ها ساخته می‌شده‌اند.<ref>{{یادکرد وب |url=http://www.iranview.com/post/9662 |title=نسخه آرشیو شده |accessdate=۶ مارس ۲۰۱۵ |archiveurl=https://web.archive.org/web/20150402101105/http://www.iranview.com/post/9662 |archivedate=۲ آوریل ۲۰۱۵ |dead-url=yes }}</ref> با گذر زمان و تغییرات [[دین زرتشت]] عملکرد دخمه‌ها پیچیده‌تر شد و وظیفه متلاشی کردن گوشت و نسج مردارها از درندگان به پرندگان (با تدابیری مانند مرتفع کردن دخمه یا محدود کردن دسترسی درندگان) مانند دخمه [[داریوش کبیر]] در [[نقش رستم]] شیراز و از پرندگان به نور عوامل طبیعی (مانند [[گنبد کاووس]] در استان گلستان) تغییر یافت.
بیشتر د[[خمه]]ها را دور از آبادی بر فراز [[تپه]]ها می‌ساختند، آنها برجی استوانه‌ای شکل بودند که از سنگ ساخته می‌شدند تا از جنس خاک نباشند. بیشتر آنها شاید دری هم نداشته‌اند و با نردبان به درونشان می‌رفتند. تخته سنگی طبیعی می‌یافتند و مرده را به آن می‌بستند، سپس [[کرکس]]ها و لاشخورها بدان هجوم می‌آوردند و کالبد مرده را به جز استخوان‌ها می‌خوردند و پاک می‌کردند. در میان این برج، چاله‌ای بوده که استخوان‌های بازمانده مردم عادی در آن می‌ریختند و استخوان بزرگان و توانمندان را در «[[استودان]]» یا «اسدانه» نگه می‌داشتند. در [[هندوستان]] به جای «استودان»، «استوپه» دارند.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=پیرنیا |نام=دکتر محمد کریم |کتاب=معماری ایرانی | ناشر=دانشگاه علم و صنعت |سال=1392}}</ref>
| |||