هدف:آنچه بر تن می‌پوشند را '''پوشاک''' یا '''تن‌پوش''' می‌گویند. پوشاک، بدن را از گرما و سرما و دیگر مخاطرات موجود در طبیعت حفظ می‌کند. همچنین پوشاک می‌تواند برای راحتی، حجب و حیا و نیز برای ایمنی استفاده شود. پوشیدنی‌ها همچنین می‌توانند نشان دهندهٔ باورهای [[مذهب]]ی، [[فرهنگ]]ی و دیگر معانی اجتماعی باشند. امروزه و در قرن ۲۱ استفاده از پوشاک بیشتر به خاطر پیروی از مد و شیک‌پوشی است تا به خاطر راحتی و دیگر استفاده‌های آن.
وظیفه اصلی پوشاک حفاظت از بدن انسان در برابر خطرات احتمالی در محیط مانند:[[آب و هوا]] (مانند نور شدید آفتاب، سرما و گرمای بیش از اندازه و بارش [[برف]] و [[باران]])، [[حشرات]]، مواد شیمیایی زیان آور، سلاح و [[سایش]] با مواد زبر و آسیب‌رسان و سایر خطرها است. پوشاک در برابر بسیاری از مخاطرات که ممکن است بدن برهنه انسان را زخمی کند، محافظت می‌کند. در پاره‌ای از موارد پوشاک محیط را از فردی که پوشاک را پوشیده حفاظت می‌کند (مانند پوشاک ضد عفونی شدهٔ محافظ در اتاق عمل و محیط‌های پزشکی).
انسان‌ها همیشه در حال طراحی کردن پوشاک نوین برای مشکلات عملی خود هستند و دیگر فرق بین پوشاک و وسایل حفاظتی به شکل آشکار مشخص نیست. در این باره می‌توان به پوشاکی مانند پوشاک فضانوردی، پوشاک زرهی، پوشاک غواصی، [[مایو]]، پوشاک حفاظت‌کننده در مقابل نیش [[زنبور]]، لباس چرمی موتورسواری و لباسهای محافظ اشاره کرد.
این کارها ممکن است نشانه‌ای از پوشاک باشند اما پوشاکی به وجود نیامده‌است.
در طول تاریخ بسیاری از جوامع به‌طور کامل یا تاقسمتی طرفدار برهنگی بوده‌اند که این یک هنجار فرهنگی به حساب می‌آمد. در دنیای امروز در بیشتر فرهنگ‌ها رفت‌وآمد در مکان‌های همگانی بدون پوشاک یک هنجارشکنی و غیرقابل قبول است.
لباسهای اولیه از پوست حیوانات تهیه می‌شدند. لباس مردم عهد باستان بسیار گشاد بود. در قرون وسطی مردم فقیر لباسهای ساده‌ای برتن می‌کردند اما ثروتمندان از لباسهای دوخته شده از حریر و ابریشم مرغوب شرق استفاده می‌کردند.
