دوشیزه (صورت فلکی): تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Hamid Hassani (بحث | مشارکت‌ها)
InternetArchiveBot (بحث | مشارکت‌ها)
نجات ۲ منبع و علامت‌زدن ۰ به‌عنوان مرده.) #IABot (v2.0
خط ۳۸:
در منابع نجومی چون [[صورالکواکب]] این صورت فلکی به سیمای دوشیزه‌ای با خوشه‌ای گندم یا شاخه گلی در دست نمایش داده شده‌است. در منابع یونانی این صورت فلکی با خوشه گندم یا زیتون نمایش داده شده است.
 
در فهرست مول آپین، نام این صورت فلکی «مول آب سین» (Mul Ab sin) آمده و آب سین به معنی کشتزار است. در برخی منابع به صورت «فورو» (furrow) و «مول کی هال» (Mul Ki-Hal) هم آمده است. «فورو» نیز به سیمای ایزدبانویی که خوشه‌ای از گیاه جو را در دست دارد، نمایش داده شده است. این صورت فلکی کم‌کم با صورت فلکی «فروند» (frond) یکی شده است. فروند را به سیمای ایزدبانویی که برگی خرما در دست دارد تصویر کرده‌اند.<ref name="AAA">{{یادکرد وب |نویسنده =بهار مختاریان |نشانی =http://anthropology.ir/node/19108 |عنوان =شهریور، سنبله / عذرا، خوشه | ناشر = پایگاه انسان‌شناسی و فرهنگ |تاریخ = ۳ شهریور ۱۳۹۲ |تاریخ بازبینی= =۲۹ شهریور ۱۳۹۲ |archiveurl =https://web.archive.org/web/20130921060624/http://anthropology.ir/node/19108 |archivedate =۲۱ سپتامبر ۲۰۱۳ |dead-url =yes }}</ref>
 
== اخترباستان‌شناسی و اختراسطوره‌شناسی ==
سنبله تنها چهره [[زن]]انه در [[منطقه البروج]] بوده و یکی از قدیمی‌ترین و مشخص‌ترین [[صورت‌های فلکی]] آسمان است. در اسطوره‌های برخی از اقوام و ملل این پیکر آسمانی به عنوان خدابانوی باروری مقدس شمرده می‌شد یا می‌شود.
 
مرتبط دانستن زمین و خرمن با سنبله ردپای باورهای کهن ایزدبانوان و زمین و کشاورزی است. در اسطوره‌های سومری ایزدبانوی بزرگ سومر نین‌هورسگ (Ninhursag) به معنی «سرور کوه‌های بزرگ» با این پیکر آسمانی مربوط بود و تصور می‌شد هنگامی که خورشید در چرخش خود در ستارهٔ باکره قرار می‌گرفت، نین‌هورسگ آبستن می‌شد.<ref name="AAA">{{یادکرد وب |نویسنده =بهار مختاریان |نشانی =http://anthropology.ir/node/19108 |عنوان =شهریور، سنبله / عذرا، خوشه | ناشر = پایگاه انسان‌شناسی و فرهنگ |تاریخ = ۳ شهریور ۱۳۹۲ |تاریخ بازبینی= =۲۹ شهریور ۱۳۹۲ |archiveurl =https://web.archive.org/web/20130921060624/http://anthropology.ir/node/19108 |archivedate =۲۱ سپتامبر ۲۰۱۳ |dead-url =yes }}</ref>
 
در اسطوره‌های میان‌رودان این پیکر آسمانی را به ایشتار مربوط می‌دانستند. ایشتار در ابتدای فصل سرما به [[جهان زیرین]] می‌رفت تا تموز را بازگرداند. آنگاه در بهار، تموز در جامه‌ای سبز و تازه دوباره در زمین پیدا می‌شد.