مسجد شیخ لطف‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
اضافه یک عکس برای ورودی مسجد |
|||
خط ۳۵:
[[پرونده:Sheikh-Lotf-Allah_mosque_wall_and_ceiling_2.jpg|بندانگشتی|چپ|300px|نمایی درونی از دیوارها و گنبد مسجد شیخ لطف‌الله.]]
'''مسجد شیخ لطف‌الله''' (ساخته شده در [[۱۶۰۲ (میلادی)|۱۶۰۲]] - [[۱۶۱۹ (میلادی)|۱۶۱۹]] میلادی) یکی از مسجدهای تاریخی و شناخته شده شهر [[اصفهان]]، در ضلع شرقی [[میدان نقش جهان]]، [[اصفهان]] است. [[میدان نقش جهان]] است که در [[دوران صفویه|دوران صفوی]] ساخته شده است. این مسجد شاهکاری از معماری و کاشی‌کاری قرن یازدهم هجری است که توسط [[محمدرضا اصفهانی (معمار)|استاد محمدرضا اصفهانی]] از معماران نامدار آن دوره ساخته شده‌است. مسجد شیخ لطف‌الله به فرمان [[شاه عباس اول]] در مدت هجده سال بنا شده و در ضلع شرقی میدان نقش جهان و مقابل عمارت [[عالی‌قاپو]] و در همسایگی [[مسجد شاه (اصفهان)|مسجد
به توصیه [[آرتور پوپ]]، در میانه سال‌های [[دهه ۱۹۲۰ (میلادی)|دهه ۱۹۲۰]]، [[رضاشاه]] دستور بازسازی و مرمت کلی مسجد شیخ لطف‌الله را داد.<ref>[http://iranwire.com/features/6043/ آمریکایی‌هایی که ایران را دوست داشتند]، ایران‌وایر</ref>
خط ۴۵:
معمار این مسجد استاد [[محمدرضا اصفهانی]]، پسر استاد [[حسین بنا اصفهانی]] بوده‌است. این مسجد بر خرابه‌های مسجدی که قبلاً در آن محل بوده ساخته شد.
مسجد شیخ لطف‌الله به نام یکی از علمای بزرگ عصر صفوی به نام [[شیخ لطف‌الله جبل‌عاملی]]، نامیده شده است. شیخ لطف‌الله یکی از علمای بزرگ دوره صفوی بود. وی از اهالی [[جبل عامل]] [[لبنان]] بود که مانند [[شیخ بهایی]] و برخی علمای دیگر توسط شاه عباس از لبنان به ایران مهاجرت نموده و ابتدا در [[مشهد]] و [[قزوین]] و پس از آن در اصفهان ساکن شد. از آنجا که حکومت صفوی، حکومتی مذهبی بود و به اسلام و به خصوص مذهب تشیع بسیار بها می‌داد، علمای آن را نیز تکریم می‌کرد. از سوی دیگر شیخ لطف‌الله پدر زن شاه عباس بود. از این رو در محل زندگی شیخ، مسجد و مدرسه‌ای به نام او ساخته شد که در این محل به تدریس دروس فقهی و جلسات دینی اشتغال داشت. شیخ بنا به استفتای خود که برگزاری [[نماز جمعه]] در غیاب امام
== [[ساختمان]] این بنا ==
خط ۵۵:
سبک معماری این بنا به [[شیوه اصفهانی]] است.<ref>سبک‌شناسی معماری ایرانی. محمد کریم پیرنیا. نشر معمار. ۱۳۸۳. ص۲۷۰</ref>
جلو خان مسجد با عقب‌نشینی از بدنه شرقی میدان آغاز می‌شود. بعد از عبور از چهار پله به محوطه سردر می‌رسیم. قسمت پایینی دیوارهای این محوطه با [[سنگ مرمر]] زرد پوشیده شده‌است، سکوهای بزرگ کناری هم از همین نوع سنگ هستند. در ورودی مسجد به صورت دو لنگه‌است که از چوب [[چنار]] یک‌پارچه ساخته شده‌اند و پس از گذشت چهارصد سال هنوز پابرجا هستند. در جلوی مسجد حوض ۸ ضلعی زیبایی قرار داشته که در سال‌های ۱۳۱۶ تا ۱۳۱۸ خ برداشته شده‌است. در این زمان پوشش کف گنبدخانه از جنس گچ بوده و پنجره‌های چوبی منصوب در آن روشنایی زیرزمین را تأمین می‌کرده‌است.
سر در [[معرق]] آن تا پایان سال ۱۰۱۱ قمری هجری ساخته و پرداخته شده و اتمام [[ساختمان]] و تزئینات آن در سال ۱۰۲۸ هجری قمری بوده‌است.
| |||