ید-۱۳۱: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ید-۱۳۱''' یا '''ید رادیواکتیو''' [[ایزوتوپ‌های ید|ایزوتوپی پرتوزا از ید]] است که [[نیمه عمر|نیمه عمری]]ی هشت روزه دارد. عنصر ید ۳۰ ایزوتوپ دارد که تنها یکی از آن‌ها (ید-۱۲۷) پایدار است. این ایزوتوپ اصولاً به صورت مصنوعی تولید می‌شود.

استفاده از مواد پرتوزا در پزشکی در ایران با سنجش مقدار یُد رادیواکتیو در سال ۱۳۳۹ به وسیله یک [[شمارشگر گایگر]] در آزمایشگاه پیمان مرکزی دانشکده علوم پزشکی تهران آغاز گردید. در این راستا، یک کارشناس بریتانیایی به نام Malcolm Cuthbert Nokes سهم بزرگی در پیشرفت کار پزشکی هسته‌ای در ایران ایفا کرد.<ref>{{یادکرد وب |url=http://www.shariatihospital.com/modules/pages/index.php?pagenum=20 |title=مشخصات بخش پزشکی هسته ای : Shariati Hospital- بیمارستان شریعتی<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات --> |accessdate=۹ مارس ۲۰۱۴ |archiveurl=https://web.archive.org/web/20101009103236/http://www.shariatihospital.com/modules/pages/index.php?pagenum=20 |archivedate=۹ اکتبر ۲۰۱۰ |dead-url=yes }}</ref>