دوازده امام: تفاوت میان نسخه‌ها

|۲۸

|پسرعمو و داماد محمد. شیعیان او را جانشینِ راستینِ پیامبر، و [[اهل سنت]] او را [[خلافت علی بن ابی‌طالب|خلیفهٔ چهارم]] می‌دانند. او تقریباً در همهٔ [[طریقت]]‌های [[تصوف]] جایگاه والایی دارد و اعضای این طریقت‌ها ارتباط‌شان با محمد را از طریق او به‌دست می‌آورند.<ref>{{پک|Nasr|2012|ف=ʿAlī|ک=Britannica|زبان=en}}</ref>

|توسط [[ابن ملجم مرادی|ابن مُلجَم مرادی]]، از [[خوارج]]، در [[کوفه]] [[کشته شدن علی|ترور شد]]. ابن ملجم وی را با شمشیری زهرآلود در هنگامِ نماز، موردِ ضربت قرار داد.<ref>{{پک|Nasr|2012|ف=ʿAlī|ک=Britannica|زبان=en}}</ref><ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=192|زبان=en}}</ref> <hr>مدفون در [[حرم علی بن ابی‌طالب]] در [[نجف]]،{{سخ}}[[عراق]].

|-

|۸

|او بزرگ‌ترین نوهٔ زندهٔ [[محمد]]، از طریق دخترش [[فاطمه زهرا]] بود. حسن در [[کوفه]]، به‌عنوان خلیفه جانشینِ پدرش شد و براساسِ [[صلح حسن و معاویه|پیمان صلح]] با [[معاویة بن ابی‌سفیان]]، پس از تنها هفت ماه خلافت، کنترل بر [[عراق]] را واگذار کرد.<ref>{{پک|Madelung|2004|ف=Ḥasan b. ʿAli b. Abi Ṭāleb|ک=Iranica|رف=Ḥasan b. ʿAli b. Abi Ṭāleb|زبان=en}}</ref>

|به‌باور شیعه توسط همسرش و به‌دستور معاویه مسموم شد.<ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=195|زبان=en}}</ref><hr> مدفون در [[بقیع]]، [[مدینه]]،{{سخ}}[[عربستان سعودی]].

|-

|۱۱

|او نوهٔ [[محمد]] و برادر حسن مجتبی بود. حسین اعتبارِ [[خلیفه|خلافتِ]] [[یزید]] را زیر سؤال برد. نتیجتاً او و خانواده‌اش در [[نبرد کربلا]] توسط لشکریانِ یزید کشته شدند. پس از این واقعه، [[سوگواری محرم]] مراسمی کلیدی در هویت شیعیان شد.<ref>{{پک|Nasr|2007|ف=Al-Ḥusayn ibn ʿAlī|ک=Britannica|زبان=en}}</ref><ref>{{پک|Madelung|2004|ف=Ḥosayn b. ʿAli|ک=Iranica|رف=Ḥosayn b. ʿAli|زبان=en}}</ref>

|کشته و سربریده‌شده در [[نبرد کربلا]].<ref>{{پک|Nasr|2007|ف=Al-Ḥusayn ibn ʿAlī|ک=Britannica|زبان=en}}</ref><hr> مدفون در [[حرم امام حسین|حرم حسین بن علی]] در [[کربلا]]،{{سخ}}[[عراق]].

|-

|۳۴

|نویسندهٔ ادعیهٔ ''[[صحیفه سجادیه|صَحیفهٔ سَجّادیه]]''، که به‌عنوانِ «[[زبور]] [[اهل بیت|آل محمد]]» مشهور است.<ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=202|زبان=en}}</ref>

|بنابر نظر بیشترِ علمای شیعه، او به‌دستور [[ولید بن عبدالملک|وَلید بن عَبدُالْمَلِک]] در [[مدینه]] مسموم شد.<ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=202|زبان=en}}</ref><hr> مدفون در [[بقیع]]، [[مدینه]]،{{سخ}}[[عربستان سعودی]].

|-

|۱۹

|منابعِ سنی و شیعه هردو او را از اولین و برجسته‌ترین [[فقه|فقها]] توصیف می‌کنند، که در دوره‌اش شاگردان بسیاری تربیت شده‌اند.<ref>{{پک|Madelung|2004|ف=Bāqer, Abū Jaʿfar Moḥammad|ک=Iranica|زبان=en|رف=Bāqer, Abū Jaʿfar Moḥammad}}</ref><ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=203|زبان=en}}</ref>

|بنابر قول برخی از علمای شیعه، او به‌وسیلهٔ [[ابراهیم بن ولید|ابراهیم بن وَلید بن عبدالله]] در [[مدینه]] به‌دستور [[هشام بن عبدالملک|هُشام بن عبدالملک]] مسموم شد.<ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=202|زبان=en}}</ref><hr> مدفون در [[بقیع]]، [[مدینه]]،{{سخ}}[[عربستان سعودی]].

|-

|۳۴

|[[فقه امامیه|فقهِ جعفری]] را تأسیس کرد و [[اصول دین|کلام شیعه]] را توسعه داد. او علمای بسیاری را در زمینه‌های گوناگون تربیت کرد.<ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=203–204|زبان=en}}</ref>

|بنابر قول منابع شیعه، او در [[مدینه]] به‌دستور [[ابوجعفر عبدالله منصور]] مسموم شد.<ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=203–204|زبان=en}}</ref><hr> مدفون در [[بقیع]]، [[مدینه]]،{{سخ}}[[عربستان سعودی]].

|-

|۳۵

|رهبر جمعیت شیعی در دورهٔ انشعابِ [[اسماعیلیه|اسماعیلیان]] و دیگر شاخه‌ها، پس از درگذشت [[جعفر صادق]].<ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=78|زبان=en}}</ref> او شبکه‌ای از وکلا را ایجاد کرد که [[خمس|خُمس]] را از جمعیت‌های شیعی در [[خاورمیانه]] و [[خراسان]] جمع‌آوری می‌کردند.<ref>{{پک|Sachedina|1988|ک=The Just Ruler|ص=53–54|زبان=en}}</ref>

|وی در [[بغداد]] به‌دستور [[هارون‌الرشید|هارون‌ُالرَّشید]] زندانی و مسموم شد.<ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=205|زبان=en}}</ref><hr>مدفون در [[کاظمین|حرم کاظِمِیْن]] در بغداد،{{سخ}}عراق.

|-

|۲۰

|ولیعهدِ [[مأمون]] شد، به‌خاطر مباحثاتش با علمای مسلمان و غیرمسلمان معروف است.<ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=207|زبان=en}}</ref>

|بنابر منابع شیعی، او در [[طوس]] ([[مشهد]] امروزی) به‌دستور [[مأمون]] مسموم شد.<ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=207|زبان=en}}</ref><hr> مدفون در [[حرم امام رضا|حرم علی بن موسیَ الرِّضا]] در [[مشهد]]،{{سخ}}[[ایران]].

|-

|۱۷

|در مواجه با [[خلافت عباسیان]] به سخاوتمندی و پرهیزکاری مشهور بود.<ref>{{پک|Qurashi|2005|ک=The Life of Imam Al-Jawad|ص=89|زبان=en}}</ref>

|بنابر منابع شیعی، مسمومیت توسط همسر (دختر مأمون) در عراق، به‌دستور [[معتصم|ابواسحاق محمد مُعْتَصَم]].<ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=207|زبان=en}}</ref><hr> مدفون در [[کاظمین|حرم کاظمین]] در بغداد،{{سخ}}عراق.

|-

|۳۴

|شبکهٔ وکلا را در جامعهٔ شیعه تقویت کرد. او وکلا را با سفارش‌ها و آموزش‌هایی می‌فرستاد و درعوض، سهم امام از [[خمس]] و وجوهات شرعی را دریافت می‌کرد.<ref>{{پک|Madelung|2004|ف=ʿAlī Al-Hādī|ک=Iranica|زبان=en|رف=ʿAlī Al-Hādī}}</ref>

|مسمومیت به‌دستور [[ابوعبدالله محمد معتز|ابوعبدالله محمد مُعْتَزّ]] در [[سامرا|سامَرّا]].<ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=208–209|زبان=en}}</ref><hr> مدفون در [[حرم عسکریین]] در [[سامرا]]،{{سخ}}عراق.

|-

|۶

|پس از درگذشت پدرش، [[معتمد (خلیفه)|مُعتَمِد عباسی]] محدودیت‌هایی برای او در بیشتر دوران زندگی‌اش اعمال کرد. شیعیان به‌خاطر جمعیت و قدرت فزاینده‌شان به‌شدت سرکوب می‌شدند.<ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=209–210|زبان=en}}</ref>

|مسمومیت به‌دستور ابوعباس محمد معتمد در سامرا.<ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=209–210|زبان=en}}</ref><hr> مدفون در [[حرم عسکریین]] در سامرا،{{سخ}}عراق.

|-

|

|مطابق اعتقادات شیعیان دوازده امامی، صوفیان و مسلمانان سنی، او یک شخصیتِ تاریخیِ واقعی است.<ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=211–214|زبان=en}}</ref>

|بنابر اعتقادات شیعه ([[مهدویت]]) او از سال ۲۶۰ ه‍.ق زنده است و در [[غیبت امام زمان|غیبت]] به‌سرمی‌برد و این غیبت تا زمانی که خدا بخواهد ادامه دارد.<ref>{{پک|Tabatabaee|1979|ک=Shi'ite Islam|ص=210–211|زبان=en}}</ref>

|-