بهرام گور: تفاوت میان نسخه‌ها

[نسخهٔ بررسی‌شده][نسخهٔ بررسی‌شده]
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←‏میراث بهرام گور: تغییر عنوان
ویرایش در لید
خط ۲۱:
| religion = [[مزدیسنا]]
}}
'''بهرام پنجم ساسانی''' یا '''وهرام پنجم'''، شناخته‌شده به '''بهرام گور'''، پانزدهمین پادشاه[[شاهنشاه ایران و انیران]] از [[دودمان ساسانی]] بود که در سال ۴۲۱ میلادی به‌جای پدر، [[یزدگرد یکم]]، بر تخت [[شاهنشاهی ساسانی|شاهنشاهی ایرانشهر]] نشست و تا سال ۴۳۸ میلادی سلطنت کرد.
 
بهرام پسر [[یزدگرد یکم]] بود که او را در ابتدا به [[لخمیان]] که دست‌نشاندهٔ [[شاهنشاهی ساسانی]] بود، سپردند تا تربیت شود. بعد از مرگ یزدگرد، سپاهی از [[منذر بن نعمان]] گرفت، به [[تیسفون]] آمد و با حل اختلافاتی که با بزرگان داشت و هم چنین شکست دادن خسرو،[[خسرو زورستان|خسرو]]، مدعی حکومت ساسانی، به سلطنت رسید.
 
در اولین سال حکومتش با [[امپراتوری بیزانس]] وارد جنگ شد که [[جنگ ایران و روم (۴۲۱–۴۲۲)|این جنگ]] که زمینهٔ دینی داشت و به دلیل اختلافات [[مسیحیان]] و [[زرتشتیان]] به آغاز شد. در این جنگ ابتدا رومیان به پیروزی‌هایی رسیدند ولی با رسیدن سپاه [[منذر بن نعمان|منذر]] به یاری ساسانیان، این نبرد ادامه یافت تا جایی که طرفین نبرد را بی‌حاصل دیدند و معاهده‌ای مبنی بر صلح دینی منعقد کردند، ولی طی نقض قراداد اختلافات آن‌ها شدت گرفت تا با پیشنهاد بهرام صلح دیگری صورت گرفت. پس از بسته‌شدن قرارداد صلح، اهالی [[دیلمستان|دیلم]] بر سر این مسئله بر ضد بهرام شوریدند اما بهرام آنها را سرکوب کرد. در دوران بهرام حملات [[هپتالیان]] از شرق شدت گرفت و او برادرش [[نرسه]] را موقتاً بر تخت نشاند و به مبارزه با هپتال‌ها پرداخت و بهرام در این نبرد پیروزی‌هایی به‌دست‌آورد. همچنین، به [[هندوستان]] حمله کرد.
 
[[ارمنستان بزرگ|ارمنستان]] از جمله مسائل دیگری که همواره مورد توجه ساسانیان و هم چنین بهرام بوده‌است که مورد کشمکش‌های ایرانیان و رومیان بوده‌است. در دورانی که بهرام درگیر جنگ با اقوام شرقی بود، [[اشکانیان ارمنستان|خاندان اشکانی]] ساکن ارمنستان این فرصت را مغتنم شمردند و بر ارمنستان چیره شدند، ولی بعد از مدتی در اثر درگیری با [[ناخارار]]ها تضعیف شدند و ارمنستان بار دیگر جزو ایالات ایران گشت. در دورهٔ بهرام در اثر رفتار خشونت‌آمیزی که با مسیحیان داشت به [[مهاجرت اجباری]] آن‌ها منجر شد اما رفتار او با یهودیان کاملاً مسالمت آمیز بود و عده‌ای آن را ناشی از یهودی بودن مادر بهرام می‌پندارند.