به نسخهٔ 27496283 ویرایش Aryzad برگردانده شد: بارها به شما توضیح داده شده که این ویرایش های شما اشتباه است اما توجهی نکردید. این رفتار می تونه خرابکاری تلقی بشه.. (توینکل)
مفهوم «ایرانی بودن» در محاکمه [[افشین]] در سال ۸۴۰ نیز دیده می‌شود. به گفته [[تاریخ طبری|طبری]]، افشین که حاکم [[اسروشنه]] در سغد، در [[تاجیکستان]] امروزی، با این اتهام روبرو شده‌است که در تلاش بوده که روح قومی-ملی ایرانی را زنده کند. این گزارش طبری نشان می‌دهد که نه تنها مفهوم ایرانی بودن حتی در میان مسلمانان سده‌های نخست اسلامی زنده بوده‌است که افرادی در تلاش برای احیای آن بوده‌اند.<ref name="Ashraf2">{{citation|last=Ashraf|first=Ahmad|chapter=Iranian identity III: Medieval-Islamic period|chapter-url=http://www.iranicaonline.org/articles/iranian-identity-iii-medieval-islamic-period|title=Encyclopedia Iranica|series=vol. 13|pages=507–522|year=2006}}.</ref>
[[Fileپرونده:Yek_toman_qajarYek toman qajar.jpg|پیوند=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Yek_toman_qajar.jpg|بندانگشتی|یک اسکناس قجری با تصویر [[ناصرالدین شاه]]، چاپ شده توسط [[بانک شاهنشاهی ایران]].]]
== دوران معاصر ==
خط ۳۶:
== پارس ==
در نوشته‌های یونانی که تا پیش از سده پنجم پیش از میلاد نوشته شده‌اند، از کلمه ''[[ماد]]'' برای اشاره به امپراتوری ایران شده‌است و تمام ایرانیان ''مادی'' خوانده شده‌اند؛ از این زمان، واژگانی نظیر ''Pérsēs'' (Πέρσης) ،''Persikḗ'' (Περσική) و ''Persís'' (Περσίς) که از پارسنام (پرسپولیس)منطقه پایتخت هخامنشیانپارس در جنوب ایران گرفته‌اند، رفته رفته به نام رایج برای اشاره به ایرانیان و [[شاهنشاهی هخامنشی|امپراتوری هخامنشی]] در نوشته‌های یونانی تبدیل شدند.<ref>Liddell and Scott, Lexicon of the Greek Language, Oxford, 1882, p 1205</ref> دلیل استفاده از این اسم برای اشاره به تمام قلمروهای ایرانی و سرزمین‌های ایرانی‌نشین، این بود که کوروش دوم، از شهرمنطقه [[پارسه|پارس]] برخاست و سرزمین‌های ایرانی و فرا ایراناطراف را فتح کرد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://books.google.com.ph/books?id=pRHSgl-4WmwC&pg=PA1&dq=name+of+persia&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjC_qLmzNnkAhVBzYUKHYGTC3YQ6AEINjAC#v=onepage&q=name%20of%20persia&f=false|عنوان=The History of Persia - Google Books}}</ref><ref>The use of the name was gradually extended by the ancient Greeks and other peoples to apply to the whole Iranian plateau.[https://www.britannica.com/place/Persia]</ref> بعدها، رومیان نیز از همین کلمه (به شکل ''Persia'' در لاتین) برای اشاره به امپراتوری ایرانیان استفاده کردند و این واژه از لاتین به تمام زبان‌های اروپایی راه پیدا کرد.
برای مدت طولانی یونانیان، ایران را با نام پایتخت آن [[پارسه]] می‌شناختند و در زمان هخامنشی آن شهر را پرسپولیس به معنای شهر پارس و کشور را امپراتوری پِرسیس می‌نامیدند<ref>{{cite book|title=The History of Ancient Iran, Part 3, Volume 7|author=Richard Nelson Frye|publisher=C.H.Beck|year=1984|pages=9–15|url=https://books.google.com/books?id=0y1jeSqbHLwC&pg=PR9}}</ref><ref>Bailey, H.W. (1996) "Khotanese Saka Literature", in Ehsan Yarshater (ed), ''The Cambridge History of Iran, Vol III: The Seleucid, Parthian, and Sasanian Periods'', Part 2 (reprint edition), Cambridge: Cambridge University Press, p. 1230.</ref> در دوران باستان نامگذاری یک کشور برپایهٔ پایتختش امری رایج بوده و [[امپراتوری روم|امپراتوری رُم]]،<ref>[https://www.epiacumheritage.org/blog/post/epiacum-questions-why-were-the-romans-called-romans-and-not-italians/]</ref> و [[بیزانس]]<ref>[https://www.history.com/news/10-things-you-may-not-know-about-the-byzantine-empire]</ref> را نیز به اشتباه از روی پایتختهای آنها یعنی شهرهای [[رم]] و [[بیزانتیوم]] که پادشاهان در آنها زندگی می‌کردند نامگذاری کردند.{{سرخط}}
در نوشته‌های متاخرتر یهودی نظیر [[کتاب استر]]، شاهنشاهی هخامنشی با نام 'Paras u Madai'''<nowiki/>'''' ([دولت] پارس و ماد) مورد خطاب قرار گرفته‌است.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://books.google.co.uk/books?id=DEufvUyRcygC&pg=PA158&dq=Paras+u+Madai&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjqssW5jr3lAhUBYVAKHUjrA-UQ6AEINjAC#v=onepage&q=Paras%20u%20Madai&f=false|عنوان=Religion and Politics in Russia}}</ref> ''بلاد فارس'' نیز نام رایج در میان اعراب برای اشاره به ایران بوده‌است و تا به امروز نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
بعدها، رومیان نیز از همین کلمه (به شکل ''Persia'' در لاتین) برای اشاره به امپراتوری ایرانیان استفاده کردند و این واژه از لاتین به تمام زبان‌های اروپایی راه پیدا کرد.
