قحطی: تفاوت میان نسخه‌ها

قحطی می‌تواند بر اثر ترکیبی از عوامل اقتصادی، سیاسی و زیست‌محیطی پدید آید. به عقیده [[آمارتیا سن]] [[اقتصاددان]]، در دهه‌های اخیر، قحطی همواره مشکل توزیع غذا یا فقر بوده، چرا که غذای کافی برای تغذیه تمام جمعیت جهان وجود نداشته‌است. یکی از بزرگترین قحطی‌های تاریخ (برمبنای افراد آسیب دیده) [[قحطی بزرگ ایرلند]] بود که در سال [[۱۸۴۵ میلادی]] شروع شد و به سبب انتقال مواد غذایی از [[ایرلند]] به [[انگلستان]] بخاطر اینکه فقط انگلیس توانایی پرداخت بهای بیشتر را داشت. در مواردی مشخص، همانند سیاست [[یک گام بزرگ به جلو]] َ، [[کره شمالی]] در دهه ۱۹۹۰، یا [[زیمبابوه]] در اوایل سال ۲۰۰۰، قحطی را می‌توان نتیجه ناخواسته یک سیاست دولتی دانست. [[مالاوی]] قحطی خود را با دادن کمک هزینه به کشاورزانش پایان داد.<ref name=newyorktimes>[http://www.nytimes.com/2007/12/02/world/africa/02malawi.html?pagewanted=1&_r=1 Ending Famine, Simply by Ignoring the Experts]</ref> در قحطی سال ۱۹۷۳ [[وولو]] در [[تیوپی]]، مواد غذایی از وولو به پایتخت [[آدیس آبابا]] جایی که می‌توانست به قیمت بیشتری به فروش برسد منتقل می‌شد. در مقابل، در همین زمان [[باشندگان]] حکومت‌های دیکتاتوری [[اتیوپی]] و [[سودان]] با قحطی بزرگی در اواخر [[دهه ۱۹۷۰ (میلادی)|دهه ۱۹۷۰]] و اوایل [[دهه ۱۹۸۰ (میلادی)|دهه ۱۹۸۰]] مواجه بودند، حکومت‌های دموکراتیک [[بوتسوانا]] و [[زیمبابوه]] از کمک به آن‌ها سرباز زدند زیرا تولیدات غذایی شان دچار کاهش شدیدی شده بود. تأمین حداقل هزینه لازم برای خرید غذا از طریق راه ساده اشتغال زایی موقتی برای قشرها آسیب دیده در زمان کمبود غذای محلی میسر بود و در شرایطی که دولت از سوی گروه‌های سیاسی مخالف و رسانه‌ها مورد نقد قرار می‌گرفت میسر بود. در موردی دیگر، مانند سومالی قحطی برآیند آشفتگی مدنی ای بود که باعث از هم گسیختگی سیستم‌های توزیع غذا شده‌است.