مصطفی کمال آتاترک: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Sasa 3de (بحث | مشارکت‌ها)
رابطه ی آتاترک و ارمنی ستیزی
برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه
Sasa 3de (بحث | مشارکت‌ها)
رابطه ی آتاترک و ارمنی ستیزی
برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه
خط ۶۰:
آتاترک هر چند در ظاهر نسل کشی ارمنیان را محکوم نمود اما در عمل سیاست‌های کمیت<big>‌ی “اتحاد و</big> برایررای زدودن آثار مادی وجود ارامنه را به طور کامل ادامه داد. یکی از مهمترین مراحل زدودن حافظه، ویران کردن و از میان بردن گورستان‌ارمنی ها منه بود؛ گورستان‌ارمنی ها عمدنامدن به دست فراموشی سپرده یا ااملن تسطیح شد و از سنگ‌قبرها برای فرش‌کردن جاده‌ها یا معابر استفاده کردند و برای پاک نمودن حافظه تاریخی مردم ترکیه هر اقدامی صورت پذیرفت.
 
حکومت آتاتورک حتی ورود کتابهایی را که اشاره ای کوتاه با نسل کشی ارامنه می کرد را به ترکیه رسمن ممنوع اعلام کرده و با متخلفین برخورد می نمود.
 
برخی از مورخان می گویند یکی از دلایلی که دولت ترکیه حاضر به قبول کردن کشتار قرن گذشته به عنوان «نسل‌کشی» نیست این است که اکثریت مردم ترکیه معتقدند «نسل کشی» اتفاق نیافتاده است چونکه آنها قادر به خواندن مدارک و شواهد تاریخی که چند دهه پیش در کشورشان نوشته شده نیستند چرا که الفبایشان عوض شده است و با تاریخ حقیقی کشورشان بیگانه شده اند.
 
همچنی ن
 
بر خلاف ادعاهای آتاتورک مبنی بر محکومیت این نسل کشی اسناد و مدارکی منتشر شده که نشان می دهد  که عوامل نسل کشی ارمنی ها، در دوران جمهوری ترکیه و حکومت ” آتاترک “ ، بنیانگذار این جمهوری، نه تنها مجازات نشدند بلکه به مقام های حکومتی مختلفی دست یافتند.
 
در
 
واقع ، حکومت جمهوری ترکیه و آتاترک خود ادامه دهنده سیاست نسل کشی و پاکسازی قومی علیه ارمنی ها و ملت های مختلف ساکن در محدوده کنونی ترکیه بوده است.
 
وی استعداد شگرفی در امور نظامی داشت، چنان‌که در نبرد [[چناق‌قلعه]] ([[۱۹۱۴ (میلادی)|۱۹۱۴]]) با [[شعار]] "Çanakkale geçilmez" یعنی «چناق‌قلعه غیرقابل عبور است»، با سپاهی کوچک در برابر تهاجم سنگین نیروهای دریاییِ کشورهای [[بریتانیا]] و [[فرانسه]] ایستادگی نمود و مانع تصرف و سقوط [[استانبول]] شد. در سال 1923 میلادی نام خانوادگی «آتاترک» ("Atatürk") به‌معنای «پدر ترک‌ها» توسط مجلس ترکیه به وی اهدا گردید و از آن پس داشتن این نام خانوادگی برای هر فرد دیگری ممنوع اعلام شد.