مقداد بن اسود: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابوسعید مقداد بن عمرو بن ثعلبه بن مالک بن ربیعه بن عامر بن مطرود البهرائی الکندی''' (زادهٔ ۵۸۵پ. م) که سپس‌تر وی را '''مقداد بن اسود''' هم خواندند، از [[صحابه]] [[محمد]] پیامبر [[اسلام]] بود. او با محمّد از [[مکّه]] به [[مدینه]] هجرت کرد و در [[غزوه|غزوات]] در سپاه [[اسلام]] می‌جنگید.

 

در یکی از جنگ‌های دوران جاهلیت پای مردی از قبیله کنده را مجروح ساخت و به مکه گریخت و الاسود بن عبد یغوث الزُهری وی را به پسرخواندگی پذیرفت و وی ''حلیف'' (هم‌پیمان) قبیلهٔ [[بنو زهره]] شد. او ازجمله هفت نفر نخستی است که با میل خود اسلام آورد. وی به همراه دیگر مسلمانان به [[هجرت به حبشه|حبشه هجرت کرد]]. در همهٔ غزوات شرکت داشت و گاه از تیراندازان بود. در [[غزوهٔ بدر]] از معدود سواره‌ها، در [[غزوه احد|احد]] به همراه [[حمزه بن عبدالمطلب]] از فرماندهان و در [[غزوه غابه]] فرمانده سوارکاران بود. پس از مرگ وی را به [[مدینه]] بردند.<ref>{{پک|Juynboll|1993|ف={{smallupper|AL-|MIḲDĀD| B. |ʿAMR}}|زبان=en}}</ref>