روزهای مهم در شیعه: تفاوت میان نسخه‌ها

|۲۵ ||شادی||روز نزول سوره «هل اتی»([[سوره انسان]] یا دهر)|| طبق نقل شیعه و اهل سنت، پس از آنکه علی و فاطمه و ان حسن و حسین و جناب فضه برای ادای [[نذر]] خویش -که برای شفای بیماری حسن و حسین بود- سه روز روزه گرفتند، و در روز اول غذای افطار خویش را به [[مسکین|مسکینی]] دادند و با آب [[افطار]] کردند، و در روز دوم آن‌را به [[یتیم]] و در روز سوم به [[اسیر]] دادند؛ که آیات سوره انسان در مدح ایثار توأم با اخلاص اهل بیت نازل شد؛ از جمله «یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ یخَافُونَ یَوْمًا کاَنَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا، وَ یُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلیَ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَ یَتِیمًا وَ أَسِیرًا، إِنمَّا نُطْعِمُکمُ‌ْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنکمُ‌ْ جَزَاءً وَ لَا شُکُورًا، إِنَّا نخَافُ مِن رَّبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا، فَوَقَئهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَالِکَ الْیَوْمِ وَ لَقَّئهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُورًا: آن‌ها به نذر خود وفا می‌کنند، و از روزی که شر و عذاب آن بسی گسترده‌است می‌ترسند؛ و غذای خود را با علاقه (و نیاز) به آن و از روی محبت خدا به فقیر و یتیم و اسیر انفاق می‌کنند. (و زبان قال و حالشان این است که) جز این نیست که ما شما را برای رضای خدا اطعام می‌کنیم از شما پاداش و سپاسی نمی‌خواهیم. حقّا که ما از پروردگارمان در روزی که گرفته و به شدت سخت و هولناک (و چهره‌ها در آن عبوس) است می‌ترسیم. پس خداوند آنان را از شر آن روز نگه داشته، و آنان را با خوشی و شادابی و شادمانی رو به رو خواهد ساخت.»(آیات ۷ تا ۱۱ سوره انسان).

|-

 

== منابع ==