پرچم: تفاوت میان نسخه‌ها

{{شعر}}

{{ب|بر سر '''بیرق''' بلاف '''پرچم''' گوید منم|طرهٔ خاتون صبح بر تتق روزگار}}

 

و باز:... پرچم [[منگوله]] یا شرابهٔ ابریشمی، موی یا دم [[غژگاو]] را می‌گفتند که بر سر درفش و نیزه می‌بستند.<ref>فرهنگ فارسی تاجیکی / زیر نظر محمدجان شکوری و دیگران؛ برگردان از خط سیریلیک و تصحیحات: محسن شجاعی. - تهران: [[فرهنگ معاصر]]، ۱۳۸۴. جلد اول، ص. ۳۷۷ {{شابک|964-8637-24-5}}</ref> این واژه با مرور زمان، به حکم اطلاق جزء بر کل، بر خود بیرق یا درفش نیز اطلاق شده و نخستین [[فرهنگستان ایران]] کاربرد آن را به همین معنی و به جای علم و بیرق تأیید کرده‌است.<ref>نجفی، ابوالحسن. غلط ننویسیم (فرهنگ دشواریهای زبان فارسی. - تهران: مرکز نشر دانشگاهی، چاپ هفتم، ۱۳۷۴. ص. ۹۰ {{شابک|964-01-0559-7}}</ref> در گذشته به پرچم یا بیرقی که در جنگ‌ها استفاده می‌شده «درفش» می‌گفتند که آن هم از فعل «دِرَفشیدن» یا «دِرُوْشیدن» در گویش‌ها به معنی «نوعی لرزیدن» است. از دیگر واژه‌های بیگانه و عربی برای این واژه در زبان [[فارسی]] «عَلَمْ» می‌باشد.<ref>فرهنگ فارسی دهخدا</ref>