حزب رستاخیز: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:P hrastakhiz 7.jpg|بندانگشتی|200px|دومین کنگره حزب رستاخیز ایران]]

 

 

{{نقل قول|«کسی که وارد این تشکیلات سیاسی نشود و معتقد به سه اصلی که من گفتم نباشد، دو راه برایش وجود دارد: یا یک فردی است متعلق به یک تشکیلات غیرقانونی یعنی باصطلاح خودمان: «توده‌ای». یعنی باز باصطلاح خودمان و با قدرت اثبات:بی وطن. او جایش یا در زندان ایران است یا اگر بخواهد فردا با کمال میل بدون اخذ حق عوارض، گذرنامه در دستش می‌خواهد برود چون که ایرانی نیست، غیرقانونی است و قانون هم مجازاتش را معین کرده‌است. یک کسی که توده‌ای نباشد و بی وطن هم نباشد ولی باین جریان هم عقیده‌ای نداشته باشد، او آزاد است، بشرطی که بگوید -بشرطی که علناً و رسماً و بدون پرده- بگوید که آقا من با این جریان موافق نیستم ولی ضد وطن هم نیستم. ما به او کاری نداریم.»<ref>رفیع، جلال. اطلاعات ۸۰ سال. ج اول. ص ۲۹۶. اول اسفند ۱۳۵۳. انتشارات اطلاعات</ref>}}

{{نقل قول|«آزادی اندیشه! آزادی اندیشه! دموکراسی، دموکراسی! با پنج سال اعتصاب و راه‌پیماییهای خیابانی پشت سر هم! دموکراسی؟ آزادی؟ این حرف‌ها یعنی چه؟ ما هیچ‌کدام از آن‌ها را نمی‌خواهیم.»<ref>ایران بین دو انقلاب، یرواند آبراهامیان، نشر نی، صفحهٔ ۵۴۲</ref>}}

 

 

{{نقل قول|«نظر به مخالفت این حزب با اسلام و مصالح ملت مسلمان ایران، شرکت در آن بر عموم ملت حرام و کمک به استیصال مسلمین است و مخالفت با آن از روشن‌ترین موارد نهی از منکر است. دربارهٔ این حزب به اصطلاح رستاخیز ملی ایران باید گفت این عمل با این شکل تحمیلی، مخالف [[قانون اساسی]] و موازین بین‌المللی است و درهیچ یک از کشورهای عالم نظیر ندارد.»<ref>{{یادکرد وب |url=http://www.irdc.ir/fa/calendar/186/default.aspx |title=نسخه آرشیو شده |accessdate=۱۳ فوریه ۲۰۱۳ |archiveurl=https://web.archive.org/web/20121006024752/http://www.irdc.ir/fa/calendar/186/default.aspx |archivedate=۶ اکتبر ۲۰۱۲ |dead-url=yes }}</ref>}}