رهی معیری: تفاوت میان نسخه‌ها

|لقب‌ها= «زاغچه»، «شاه پریون» ،{{سخ}} «گوشه‌گیر» و «حق‌گو»

'''محمدحسن (بیوک) معیری''' {{تتم|۱۰ اردیبهشت|۱۲۸۸|[[تهران]]|۲۴ آبان|۱۳۴۷|[[تهران]]|خ}} با تخلص '''رهی''' از [[غزل]]سرایان معاصر [[ایران]] و از ترانه‌سرایان و تصنیف‌سرایان به‌نام است. از ترانه‌های سروده شده توسط وی می‌توان «[[شد خزان]]»، «شب جدایی»، «کاروان» و، «مرغ حق» و «جوانی» را نام برد. اشعار او تحت تأثیر [[سعدی]] (که بیشترین تأثیر را در او گذاشته‌است)، [[حافظ]]، [[نظامی گنجوی|نظامی]]، [[صائب]] و [[مولوی]] است.

از شعرهای معروف او، خزان عشق (به عبارتی همان تصنیف مشهور «شد خزان گلشن آشنایی» که بدیع‌زاده آن را در دستگاه همایون اجرا کرد)، نوای نی، دارم شب و روز، شب جدایی، یار رمیده، یاد ایام، بهار، کاروان، مرغ حق است. یکی از اشعار زیبا و معروف او خلقت زن است که در مذمت زنان سروده شده‌است . گزیده ایگزیده‌ای از این شعر در ادامه آورده شده‌است .

{{ب|الهی در کمند زن نیُفتی|و گر اُفتی ،اُفتی، به روز من نیفتی}}

{{ب|دلم از خوی او ،او، دمساز درد است|زن بد خو ،خو، بلای جان مرد است}}

{{ب|زنان چون آتش اند از تندخویی|زن و آتش ،آتش، ز یک جنس اند گویی}}

{{ب|جهان داور چو گیتی را بنا کرد|پی ایجاد زنزن، ، اندیشه هااندیشه‌ها کرد}}

{{ب|مهیا تا کند اجزای او را|ستاند از لاله و گل ،گل، رنگ و بو را}}

{{ب|ز دریا عُمق و از خورشید گرمی|ز آهن سختی ،سختی، از گلبرگ نرمی}}

{{ب|ز گرگ تیز دندان ،تیزدندان، کینه جویی|ز طوطی ،طوطی، حرف ناسنجیده گویی}}