نادرشاه: تفاوت میان نسخه‌ها

نادر تا پایان ۱۱۱۴ خورشیدی، از طریق یک رشته پیروزی‌ها اعتبار کسب کرده و وضعیت نظامی را تثبیت کرده بود. او پیش از نوروز ۱۱۱۵ خورشیدی (فوریه ۱۷۳۶)، رهبران ایلی و کدخدایان روستاهای قلمروی صفوی را در اقامتگاه بزرگی در [[دشت مغان]]( محل التقاء رودخانه های [[ارس]] و [[رود کر (قفقاز)|کر]] موسوم به [[سوقویشان]] که اکنون در جمهوری آذربایجان است) جمع کرد. او از مجمع درخواست کرد او یا یکی از صفویان را برای حکومت بر کشور برگزینند. گفته شده نادر وقتی شنید [[میرزا ابوالحسن ملاباشی صدرالصدور]] گفته که «همه حامی [[سلسله صفوی]] هستند،» دستور داده این روحانی را دستگیر و روز بعد خفه کنند. پس از چندین روز جلسه، [[شورای کبیر مغان]] نادرقلی را شاه مشروع اعلام کرد. شاه تازه منصوب، برای به رسمیت‌شناسی تأیید حاضرین سخنرانی کرد. او اعلام کرد که پس از شاهی او، اتباعش رسوم مذهبی خاصی که [[شاه اسماعیل اول]] برجای گذاشته بود و ایران را دچار بی نظمی‌کرده بود، رها خواهند کرد مثل [[سب]] (لعن سه خلیفهٔ اول [[ابوبکر]]، [[عمر]] و [[عثمان]] که [[اهل سنت]] آن‌ها را در کنار [[علی]] [[خلیفه]] برحق می‌دانند) و [[رافضی|رفض]] (نفی حق آنان بر حکمرانی بر جامعهٔ مسلمانان). نادر فرمان داد که [[شیعه دوازده‌امامی]] به افتخار امام ششم [[جعفر صادق]] که مرجع اصلی آن شناخته می‌شد، به عنوان [[مذهب جعفری]] شناخته شود. نادرشاه درخواست کرد که مذهب جعفری دقیقاً همچون [[مذاهب اسلامی|مذاهب چهارگانه سنتی اسلام]] تلقی شود. همهٔ حاضران در مجمع مغان لازم بود سندی مبنی بر توافق با نظرات نادر را امضا کنند. نادر درست پیش از تاجگذاری در ۱۸ اسفند ۱۱۱۴ (۸ مارس ۱۷۳۶ میلادی)، پنج شرط به شرح زیر برای صلح با امپراتوری عثمانی مشخص کرد که در ده سال بعد آن بیشترشان را مطالبه کرد: